এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৪
শিশু লীলা।
সপুত্ৰ বান্ধৱে খেদায়া কালী।
তীৰক পাছে গৈলা বনমালী॥
দেখিয়া যশোদা ধৰিলা গলে।
পুত্ৰ পুত্ৰ বুলি নেত্ৰৰ জলে॥
তিয়াইল কৃষ্ণৰ সবে শৰীৰ।
নন্দো ধৰি আসি ঘ্ৰাণিল শিৰ॥
কৃষ্ণক আলিঙ্গি আনন্দ পাইল।
নাছিল প্ৰাণ দুনাই যেন জীল॥
বেঢ়ি গোপ গোপী চাৱে নিৰীক্ষি।
জুড়াইল শৰীৰ কৃষ্ণক দেখি॥
ভাই বুলি বলো সাবটি আসি।
প্ৰভাৱ জানিয়া তুলিলা হাসি॥
এহিমতে সবে এড়ায়া শোক।
ৰজনী ভৈল জানি সবে লোক॥
যমুনা তীৰত বঞ্চিল ৰাতি।
ক্ষুধায়ে তৃষায়ে পীড়িলে আতি॥
ঘূমতি গৈল হৰাশাস্তি হুই।
বেঢ়িয়া বনত লাগিল জুই॥
অগণিৰ তাপে পাইলেক গাক।
জাগিল সবে গোপ গোপী জাক॥
