এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(২৮)
মহা মহা কবিসবে কবি কৃত্য কৈলা।
তাক দেখি অধমৰ মনে ইচ্ছা ভৈলা॥
হস্তিৰ লাদক দেখি শশা মাৰ্গ ফাৰে।
সেহিমত পটন্তৰ জানিবাহা মোৰে॥ ১৩৫॥
সিংহৰ কৰ্ম্মক বাঞ্চো শৃগাল যে হুই।
স্বভাৱতে ইটো কাৰ্য্য মোহোৰ নহই॥
স্থিতি হৈলা বাগেশ্বৰী মোহোৰ কণ্ঠত।
পৰমাত্মা ৰূপে তুমি আছা স্বৰূপত॥১০৬॥
তোমাৰ কৃপাত ইটো মহন্তৰ কৃত্য।
যাৰ কৰ্ম্ম শুনি লোক হয় সচকিত॥
আকে জানি সৰ্ব্বলোকে ক্ষমিয়োক দোষ।
কৃষ্ণ কথা গুনি কৰা চিত্তক সন্তোষ॥
মাধৱৰ নাম ধৰি তৰা যতলোক।
নকৰা বিশ্বাস কেৱে অইন দেৱত॥
মুখে নাম হৃদিৰূপ হস্তে কৰা কাম।
এৰা সংসাৰৰ তাপ বোলা ৰাম ৰাম॥১৩৮
দুলড়ী।
আত অনন্তৰে শুনা সৰ্ব্ব নৰে
পাছে যেন কথা ভৈলা।
