পৃষ্ঠা:শিয়ালা বৈষ্ণৱৰ চৰিত্ৰ.djvu/১০৯

(৯০)

বৈষ্ণব মহন্ত যত আনো বিপ্ৰগণ৷
সকলোৱে আশীষ কৰিলা ৰঙ্গ মন॥
মাৱে পোৱে দুই গুটি প্ৰাণী মাত্ৰ ৰৈলা৷
বিধবাৱে স্বামীৰ যে কাৰ্য্য সমাপিলা॥
ধন্য ধন্য বুলি প্ৰজা সবে প্ৰশংসিলা।
এহিমতে মাৱে পোৱে সত্ৰত ৰহিলা॥ ৪৭১
শুনা সৰ্ব্বজন পাছে কথা যেন মত।
এহিমতে পুত্ৰ গুটি ডাঙৰ ভৈলন্ত॥
কৰিলেক কৰ্ম্ম উৰ্দ্ধ পুৰুগ সমসৰ।
যশস্যা ৰৈলেক তান দৰঙ্গ ভিতৰ॥৪৭২
পদ্ম নাভ নামে ইটো সন্তৰ বংশত।
ৰৈলেক কীৰিতি আন ইটো দৰঙত॥
মহা তেজ শক্তিমান পুৰুষ ডাঙ্গৰ৷।
যাৰ যশ কীৰ্ত্তি ৰৈলা চন্দ্ৰ দিবাকৰ॥৪৭৩
ভোট অকা বুলে যাক একো নজানয়।
হেন সবো কৰদিয়া শৰণ পোষয়॥
হেনমতে যশ কীৰ্ত্তি বাঢ়িবাক লৈলা।
উপযুক্ত বয়সত কন্যাক সুধিলা॥৪৭৪
ভাঠি দৰং মধ্যে এক বৈষ্ণবৰ ঘৰ।
আছয় সুন্দৰী কন্যা আতি মনোহৰ॥
কতোদিন পৰে সেহি কন্যাক বিহাইলা।
তাত পাছে গৃহত যে মহা সুখে ৰৈলা॥ ৪৭৫
শুনা সৰ্ব্বজন কৰ্ম্ম মহন্ত জনৰ।
অংশ অৱতৰি যিটো গোসাই সম্বৎসৰ॥
তাহান কবিতা মই অধমে ৰচিলোঁ৷।
যিটো যিটো কীৰ্ত্তি লোক মুখত শুনিলোঁ॥