পৃষ্ঠা:শিয়ালা বৈষ্ণৱৰ চৰিত্ৰ.djvu/১০৩

(৯১)

তাহাৰ কাষত এক গৃহক সাজিলা৷
পূব পাৰে অৰ্জ্জুন দেৱ সত্ৰ পাতি ৰৈলা॥
তাহাৰ পশ্চিম দুয়ো নদীৰ মাজত।
ৰৈলা সত্ৰ পাতি নাৰায়ণ দেৱ তৈত ॥৪৪৫
অপৰ যে নাম প্ৰভু ডেকাযে গোসাঁই।
এহিমতে ৰৈলা দুয়ো ধৰ্ম্ম প্ৰবৰ্ত্তাই॥
বৰ ৰণ থলি সৰু ৰণ থলি ভৈলা।
এহি দুই নাম দুই সত্ৰৰ ৰাখিলা॥৪৪৬
এহিমতে দুয়োজন ৰৈলেক তথাই।
তাত পাছে বিহা কৰে ডেকাযে গোসাই॥
যেবে বিহা কৰাইলেক মহা সন্তবৰ।
কতো দিন পৰে ভৈলা পুত্ৰ মনোহৰ॥৪৪৭
নামে শুকদেৱ ভৈলা পুৰুষ সুন্দৰ।
গণি পঢ়ি যাত কৰ্ম্ম কৈলা নিৰন্তৰ॥
যজ্ঞ সূত্ৰ নতু দেন্তে পিতৃ স্বৰ্গে গৈলা।
হেন দেখি তান মাতৃ কৰ্ম্ম ক্ৰিয়া কৈলা॥৪৪৮
এহিমতে কতো দিন ৰহিলা তহিত।
কৰিলা বিবাহ পাছে কৰি আনন্দিত॥
শুনা সব জন পাছে যেন কথা ভৈলা।
সিটো সত্ৰ এৰি পাছে বাব্য কোণে গৈলা॥৪৪৯
সি বাব্য কোণত আসি গৃহক বান্ধিলা।
তাতো সত্ৰ সভাখনি বহলে পাতিলা॥
দেখে জল নাহি কাষে দূৰে আছে নদী।
আনিবাক লাগে জল দূৰ হন্তে খেদি॥৪৫০