পৃষ্ঠা:শস্য তেজৰ অন্য ঋতু.pdf/৩২

পাত থকা শিল এটা দিব পাৰিছিলো জানো তোমাক

ধুমুহা-গাজনিৰ চুবুৰী এটিৰ মাজে-মাজে তোমাক বিচাৰি গৈছিলো
সিদিনা ৰাতি এটা নামিছিল জীয়াধনশিৰিত
মাত নুফুটা শিশুৰ কলকলনি শুনিব খুজিও উভতি আহিছিলো
বুটলিব খুজিও হাত কোঁচাই আনিছিলো
শামুকৰ খোলাত চিৎ খাই লাহ যোৱা গধূলি এটি দেখি।

তুমি কাতৰ হৈ হাত মেলি খুজি থকা স্বত্বেও আনি দিব পৰা নাই
সোণাৰু ফুলৰ বাগিছা,
সন্তৰ্পণে কেতিয়াবা দিছিলো জানো তোমাক এধাৰি শোক গাঁথা পাত থকা
শিল এটা দিব পাৰিছিলো জানো তোমাক,
এটা মাটিৰ ঘৰ
উৱলি যোৱা এখন ছৱি আৰু এটা তেজৰ কবিতা।

ৰ’দ নাথাকিলে
ভেকুৰ হৈ পৰে এতিয়া তোমাক ক’ব থকা কথাবোৰ
সপোনৰ ধনশিৰিত কোনে এক বাউল কবিয়ে উচুপি উঠে
হাতত শিল এটা লৈ, পাত থকা হ’লে
দিলোহেঁতেন তোমাক কবিৰ হাতৰ সেই আৰক্ত চিঠি

তুমি চাই ল’ব লাগিছিল কবিৰ হাতৰ সেই ৰং
তোমাৰ তেজতকৈয়ো ৰঙা আছিল সেই অতনু প্ৰেম।

ৰচনাকাল : ১৯৯৮

২৪/শস্য তেজৰ অন্য ঋতু