কলংপুৰৰ চাহবাগিছা ভোলাগুৰিত ‘চিত্ৰবন’ নাম দি অসমীয়া ফিল্ম শিল্প প্ৰতিষ্ঠান ‘চিত্ৰলেখা মুভিটন’ আৰম্ভ কৰে। এই চিত্ৰবনতে তেওঁ এটা সম্পূৰ্ণ ষ্টুডীয় বহুৱায়। এই ষ্টুডীয়ৰ সকলো যন্ত্ৰপাতি ভেৰোণীয়াকৈ অনা হৈছিল-সেই কাৰণেই ‘জয়মতী’য়ে আৰ্থিক সফলতা লাভ কৰিব নোৱৰাৰ বাবে-সেই ষ্টুডীয় স্থায়ী কৰিবলৈ জোতিপ্ৰসাদৰ অক্ষম হ'ল।
নানা আলৈ-আহুকাল, নানা বিপদ-আপদ (তেখেতৰ মাতৃদেৱী কিৰণময়ী আৰু পিতৃদেৱেক পৰমানন্দ এই জয়মতী তোলা সমযৰ ভিতৰতেই স্বৰ্গী হয) নানা অসুবিধাৰ মাজতো অবিচলত হৈ থাকি জয়মতী সম্পূৰ্ণ কৰে। ১৯৩৫ চনৰ ১০ মাৰ্চ্চ তাৰিখে এই প্ৰথম অসমীয়া কথাছবি কলিকতাৰ ধৰমতলাৰ ৰাওনাক মহলত, সাহিত্যৰথী বেজবৰুৱাই মুকলি কৰে।
‘জয়মতী’ ফিল্ম কৰোতে নানা শাৰীৰিক আৰু মানসিক কষ্টৰ মাজেদি যাওঁতে জ্যোতিপ্ৰসাদৰ স্বাস্থ্য ভাগি আহিবলৈ ধৰিলে।
১৯৩৬ চনত তেওঁ ডিব্ৰুগড়ৰ ভূঞা পৰিালৰ স্বৰ্গীয় খগেশ্বৰ ভূঞাৰ নুমলীয়া জীয়ৰী দেৱযাণীৰ সৈতে পৰিণয় সূত্ৰত আৱদ্ধ হয়।
এই সময়তেই কংগ্ৰেছে আইন সভালৈ যাবলৈ প্ৰোগ্ৰাম লয়। ছয়-দুৱাৰ সমষ্টিৰ পৰা জ্যোতিপ্ৰসাদক ব্যৱস্থাপৰিষদৰ কংগ্ৰেছী সভ্য মনোনীত কৰে। কিন্তু পিছত তেওঁ আইন-সভালৈ গলে বিপ্লবী মনোবৃত্তিৰ ব্যাঘাত হব বুলি ভাৱি -শেহ মূহুৰ্ত্তত নিজৰ নাম তুলি লোৱাত কংগ্ৰেছে শ্ৰীযুত অমিয়কুমাৰ দাসক মনোনীত কৰে। কিছুদিনৰ কাৰণে তেওঁ তেজপুৰ লোকেলবৰ্ডৰো কগ্ৰেছী মেম্বৰ হৈ আছিলে।
ইয়াৰ পিছত জ্যোতিপ্ৰসাদে আৰু শ্ৰীবিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভাই লগলাগি প্ৰথম অসমীয়া ৰেকৰ্ড্ নাট-বেজবৰুৱাৰ ‘জয়মতী’ আৰু জ্যোতিপ্ৰসাদৰ