এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
দ্বিতীয় সৰ্গ।
কন্দুৱাই অকালত আহোম কুলক
আহোম-সাম্ৰাজ্য, জ্ঞাতি, তিয়াগিলে প্ৰাণ
অন্যায় যুদ্ধত পৰি যৱন-হাতত॥”
শুনি কথা কটকীৰ হিয়া-ভুকু মাৰি,
কান্দিলে মূলা গাভৰু, কান্দিলে মুহিলা
মূলাৰ প্ৰাণৰ সখী ) কান্দিলে কটকী
মূলা মুহিলাৰে স’তে, বাগৰি মাটিত॥
বিমূৰ্চ্ছিতা মুলা হ’ল লুতুৰি পুতুৰি —
ভাঙ্গিলে তমাল তৰু ধুমুহা বতাহে
তাত-মেৰিয়াই-থকা মাধবী লতাৰ
যেনুৱ৷ বিলাই হয় গছে স’তে পৰি,
হ’ল ততোধিক মূলা! ক’লে কান্দি কান্দি,
“এয়েকি আছিল, নাথ! ভাগ্যত মূলাৰ?—
নউ হওতেই শেষ দুবছৰ কাল
ঘটিব বৈধব্য-জ্বালা? যাৰ কপালৰ
সেন্দুৰৰ ফোঁট? হায়! ফুটিব কপাল?
হৰিব মুখৰ হাঁহি? চকুৰ চকুলো
ওলমিব দুচকুত,-জ্বলিব হিয়াত
২৭
