এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মূলা গাভৰু।
হয় পাঠানৰ যোদ্ধ৷? স্তম্ভিত পঞ্জাবী
যাৰ বলে ৰাজপুত, শিখ পৰাজিত,—
হত বল সি পাঠান ( কি আশ্চৰ্য্য কথা! )
আহোমে সহিতে যুজি? সামান্য ৰমণী
আহোমৰ, নাশে যোদ্ধা, পাঠানৰ বীৰ
সম্মুখ যুদ্ধত যুজি? নাই কাজ আৰু
যুদ্ধ কৰি! বৃথ৷ আশা!! বলা যাওঁ ঘূৰি
স্বদেশত। বন্ধুবৰ! বিদৰে হৃদয়!–
পাঠান সেনাৰ দেখি দুৰ্দ্দশা বিলাই
আহি এই আসামত,—ফলিল কুফল
ৰমণীৰে স’তে যুজি,—হেৰাব জীৱন
পাঠানৰ,— বৃথা চেষ্টা,—কি কাজ যুদ্ধত”
“সিংহৰ মুখত পৰি,” বুলিলে তুৰ্ব্বক
অতি ক্ষুদ্ৰ মৃগ-শিশু, সিও দেখে পথ
আপোনাৰ,—চেষ্টা কৰে ৰাখিব' জীৱন
যদি পাৰে; ক্ষুদ্ৰ বেঙ ( যৱে সৰ্পে ধৰে )
যত বেলি থাকে প্ৰাণ, যুজে প্ৰাণপণে
সৰ্পে স’তে আপোনাৰ নিমিত্তে প্ৰাণৰ।
৯২
