এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মূলা গাভৰু।
নোটোকে চকুৰ পানী হুমৰি পূৰ্ব্বৰ
স্মৃতি পূৰ্ব্ব প্ৰিয়সীৰ, প্ৰথম প্ৰেমৰ!!
সেই যেই হোক, কিন্তু কিয় আহ তই
যুজিব মুলাৰে স’তে? মাৰিব’ পৰাণ
অকালত? বৈৰী তই নহৱ মূলাৰ,-
কিহ’ব সংহাৰি তোক?যুজে নে কি, হায়!
সিংহিনী শিয়ালে স’তে? কি হ’ব নাশিলে?
কিব৷ যশ মাৰি মহ আঠুৱা তলৰ
( অতি ক্ষুদ্ৰ জীৱ সিটো!) কিন্তু যদি ভাঙ্গে
শান্তিঃআহি ঘনে ঘনে,—নুপজিব কাৰ
ৰোষ? দুষ্ট! এৰ গৰ্ব্ব,--পঠা তুৰ্ব্বকক,—
পতিহন্তা সিটো মোৰ! যি অৱধি তাক,
নকৰোঁ বিনাশ নিজে,—নুপূৰে মূলাৰ
মনৰ হেপাহ আৰু লালস৷ যুদ্ধৰ॥”
“সামান্য ৰমণী তুমি, অত দৰ্প কৰা
সহে নে কি পুৰুষৰ? পুৰুষৰ প্ৰাণে
সহে অত অপমান?” ই বুলি বঙ্গালে
দাঙ্গি ল'লে তৰোৱাল, —তুলিলে মূলায়ো
৮৮
