এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ষষ্ঠ সৰ্গ।
বজাই ই ভগা বীণা (অকালত যাৰ
চিগিলে হঠাতে তাঁৰ!)? ভগা—ভগা সুৰে
সি ভগা বীণাৰ, দেবি! পাৰিব জগাব
পুনু কি সি আহোমক?— আসাম-বাসীক?
অথবা কি সাধ্য তাৰ (হায়! হে দুৰাশা!) –
বজাব সি ভগা বীণা নতুন সুৰত
আসামৰ ঘৰে ঘৰে,— নবজালে তুমি
আপোনাৰ বীণাখনি বীৰৰসে তুলি?
যোৱাঁ, মাতৃ! হে ভাৰতি! ধৰিছোঁ পাৱত,
গোৱাঁ,বীৰকীৰ্ত্তি-গীত,—বজোৱাঁ বীণাত
বীৰ-ৰস। ব’লা, দেবি! কবা কাণে কাণে
আসামৰ প্ৰতি:জনে,— “শোভেকি তোমাক
“পানৰ খোলাত” আজি? চকুদুটি মুদি
আলস্য সাবতি থাকা? নাসাধি নিজৰ।
জাতীয় উন্নতি, যাৰ জাতিত এদিন
যুজিছিলে বীৰাঙ্গন৷, ত্যজিছিলে প্ৰাণ
দেশৰ মঙ্গল হেতু,—ৰাখিব’ দেশৰ
স্বাধীনতা,—কীৰ্ত্তি যশ,—আছিল যি জাতি
৭৭
