এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মূলা গাভৰু।
অছে কিবা আহোমৰ?” বুলিলে মূলাই,—
“বীৰোচিত কাৰ্য্য কৰি, নাশি বিপক্ষক
অকলে মূলাৰ প্ৰাণ গইছে স্বৰ্গত
সমৰত পৰি, তাত গৌৰৱ আমাৰ!
নাৰী জাতি আমি,—অতি স্তম্ভিত পৰাণ
নাৰীৰ;— নাৰীৰো কিন্তু নাচি উঠে হিয়া
বীৰৰ বীৰত্ব দেখি, বীৰোচিত কাম;-
পুৰুষ জনম ধৰি, পুৰুষৰ হিয়া
নানাচে কি, ডেকা ৰজা! নজন্মে উৎসাহ?
যদুকুল-কন্যা দেবী সুভদ্ৰাও নাৰী
তিৰীমতি,—কিন্তু শুনি বীৰত্ব কাহিনী
প্ৰাণৰ অভিৰ,— যৱে কুৰুসমৰত
সপ্তৰথী স’তে যুজি তিয়াগিলে প্ৰাণ —
বীৰমাতা ভদ্ৰাদেবী, বীৰৰ প্ৰিয়সী
নুটুকিলে চকুপানী, দ্বিগুণ উৎসাহে
উৎসাহিলে পাণ্ডৱক পুনু সমৰত।”
চুক্লেন...“যি ক’লা, গাভৰু! — তুমি, — শুনি এনে বাণী
নজন্মে উৎসাহ কাৰ? কাৰ ইচ্ছা হয়
৫৪
