সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:মেঘদূতম.djvu/২১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মেঘদূতম্।
 


শেষ হলে অতিথি সৎকাৰ কৰা, যেন
হোৱা সাজু কোনোমতে শীঘ্ৰে যাবলই |২৩|
ওচৰ চাপিলে তুমি কেতেকীবৃক্ষৰ
মুকুলাগ্ৰ বিকসিত হই, দশাণৰ্ৰ *
উপবনে থকা হালধীয়া বৃতিসবে
তুষিব তোমাক; সেই গ্ৰামস্থিত
চৈত্যবৃক্ষে গ্ৰাম্যপক্ষী, কাক আদি কৰি
বিনিৰ্ম্মিত নীড়সবে পৰিব্যাপ্ত হ'ব
পকা ফল হেতু, জম্বুবন শ্যাম হই
হ'ব ৰম্য অতি; আৰু ৰ’ব কিছুদিন
স্থায়ীভাবে হংসসবে সেই স্থানতেই। |২৪।
প্ৰসিদ্ধ বিদিশা নাম দিঙ্ মণ্ডলত
দশাণৰ্ৰ ৰাজধানী। যোঁৱা মাত্ৰে তালে
বিলাসিতা ফলপ্ৰাপ্ত হ’বা পুৰাকই;
বেত্ৰবতী নামে নদী প্ৰবাহিত তাত,
চঞ্চল তৰঙ্গ যাৰ সুস্বাদু সলিল,
গৰ্জ্জি তাৰ তীৰে পিবা জলধাৰা, যথা
কামীজন ভ্ৰুকুটিভূষিত অধৰত |২৫।
লভিবা বিশ্ৰাম পাচে নীচই গিৰিত।


দশাৰ্ণ-জনপদবিশেষ।
+ চৈত্যবৃক্ষ—চতিয়না গছ।