সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:মূৰলী.djvu/৯৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
--মুৰলী--
 

তেন্তে তুমি নিজে নিজে কিয় বৰ ভাবা
 কৰিছা তোমাৰ নিজ কাম,
নিজতেই ব্যস্ত মাথোঁ আছা দিন ৰাতি
 কৰা নাই আনৰ সকাম,
নিজ নিজ কাম লই নোহোৱা গৰবী
 উচ্চ নীচ নেভাবা মনত ,
মৰণ শৰণ কৰি ঘণে আগবাঢ়ি
 কৰা কাম সদা অবিৰত॥


পুৱাতে ফুলফুলি ওৰে দিনলই
 চাৰি দিশে সৌৰভ বিলায়,
পাতে জক্‌মক্ হৈয়ো গছলতিকাই
 জাৰফালি লতা পুনৰায়,
লভি কত ৰূপ গুণ কেনে নম্ৰভাৱে
 থাকে সদা কিয়নো নোচোৱা
একেজন খনিকৰ গছকি তোমাৰ
 তেন্তে হেৰা কি বিশেষ কোৱা?