পৃষ্ঠা:মূৰলী.djvu/৩৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
--মুৰলী--
 

মোমাই বধিও বা আদেশ পালিছোঁ,
ৰাজনীতি সৰ্ব্বভাৱে অক্ষুণ্ণ ৰাখিছোঁ।
নিজৰ দেশক ৰক্ষা সদায় কৰাটো,
নহয়নে ৰাজ-আজ্ঞা ৰাজনীতি ইটো।
দেখিলো যেতিয়া মই “সীমামুৰী গড়”
নহব সম্পূৰ্ণ সজা ৰাতিৰ ভিতৰ—
মোমায়েও কলে “বোপা! আৰু আশা নাই,
ভাগৰিল লোক যত, দোষ কাৰো নাই।”
ৰাখিব জনমভূমি পৰা শতুৰৰ,
বধিলো মোমাই মই হাতেৰে নিজৰ—
নুশুনো ওজৰ কোনো মোমাই তোমাৰ,
নালাগে তোমাক বুলি মাজত আমাৰ।
এনুৱা ভীষণ দৃশ্য দেখি কৰ্ম্মীবোৰে,
ৰাতিতে সমাধা গড় কৰিলে বলেৰে।
অসমৰ ৰাজলক্ষ্মী নহলে পুৱাতে,
দুৰ্ঘোৰ লাঞ্ছিতা হয় দেখিলোঁ থিতাতে।
পৰাজিত শত্ৰুদল শৰাই ঘাটত;
নহলে নঘটে ইটো অসম ভাগ্যত।
কটা নাই মোমাইক উচ্চ পদ পাব,
মৰা নাই মোমাইক আখেজ পূৰাব;

২৯