এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৬৬ ]
চতুৰ্থ দৰ্শন।
ৰাজআলি।
মা, নিৰঞ্জন আৰু কোটোৱালৰ প্ৰবেশ।
মা, নিৰণ—কোটোৱাল, তই মোৰ নিমিত্তে একো ভয় নকৰিবি, মই নপলাওঁ। মই যেতিয় তোৰ বন্দী হইছোঁ, নিশ্চয় কইছোঁ মই যোৱাৰ আগেয়েই দিব লগীয়া ধন তোক দি হে যাম। আজি মোৰ ঘৰৰঘৈণীজনাৰ কিবা হৈছে; তেওঁ মোৰ মানুহটোক অলপতে বিশ্বাস নকৰে। এই নগৰত যে মই বন্দী হম, এনে কথা তেওঁ কেতিয়াও নপতিয়াই। সৌটো মোৰ লগুৱাটো
মায়াপুৰীয়া কলিমনৰ প্ৰবেশ।
আহিছে। ধন আনিব পায়। কি, অ, মই আনিবলৈ পঠিওৱা আনিছ নে?
মা, কলি——এই গছ—মই নিশ্চয় কইছোঁ, এই গছেই এটাই মখাৰে জোৰাই-জোখাই হব।
মা, নিৰণ——ধন কতা?
মা, কলি—কিয় জৰীৰ বেচ দিলোঁ নহয়।
কা, নিৰণ——কি! জৰী এগছতে এহেজাৰ টকা দিলি নে?
