এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮১
দ্বিতীয় বিৰচন
তোমাৰ আগত নই কহো স্বৰূপত।
কায় বাক্য মন মোৰ খাটে ভকতত॥
মই সি পৰম গতি ভৈল যিজনৰ।
মোৰ প্ৰিয়তম আৰ নাহি তাত পৰ॥৩৯১॥
নিজ ভাৰ্য্য়া লক্ষ্মী ইটো প্ৰিয়তম দেহ।
সাধু জন বিনে আতে৷ নাহি মোৰ স্নেহ॥
গৃহ পুত্ৰ দাৰা ধন জন প্ৰাণ বিত্ত।
ইহ পৰ লোকৰ সুখত এৰি চিত্ত॥৩৯২॥
কেৱল মোতেসে যিটো পশিল শৰণ।
হৈব কেন মতে তাক ত্যজিবাক মন॥
বুলিবাহা আপোনাৰ কুশল কাৰণে।
পশিল শৰণ সিটো তোমাৰ চৰণে॥৩৯৩॥
তুমি কিবা কাৰ্য্যে বশ্য হোৱা তাসম্বাৰ।
দৃষ্টান্তে সহিতে শুনা কাৰণ ইহাৰ।
যেন স্বভাৱতে সতী নাৰী নিৰন্তৰে।
পতিব্ৰতা ধৰ্ম্মে শান্ত পতি বশ্য কৰে॥৩১৪॥
সেহি মতে সাধু সবো জানিবা নিশ্চয়।
মোতেসে কেৱলে বন্ধ কৰিলে হৃদয়॥
একান্ত ভকতি ভাৱে কৰে মোক বশ্য।
কহিলো দুৰ্ব্বাসা ইটো তোমাত ৰহস্য॥৩৯৫॥
স্বামী সেৱা কৰে নাৰী সুখক আশায়।
কিন্তু মোৰ ভক্ত সব নিষ্কাম সদায়॥
