এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৮
ভক্তি-ৰত্নাৱলী
সিটো ভকতিক কৰে যিজনে আশ্ৰয়।
কৰিবে পৱিত্ৰ তাক অদভুত নয়॥২২৭॥
কিন্তু মোত ভৈল প্ৰেম-ভকতি যাহাৰ।
হৈবেক পৱিত্ৰ যত পুৰুষ তাহাৰ॥
নুহিকে আশ্চৰ্য্য ইটো জানা মহাশয়।
সমস্তে জগত সিটো পৱিত্ৰ কৰয়॥২২৮॥
বাক্য গদ্ গদ্ কৰে প্ৰেমৰ ভৰত।
দ্ৰৱে চিত্ত স্মৰি মোৰ মহিমা মনত॥
ভকতৰ বশ্য মই হেনয় আকলি।
পৰম আনন্দে হাসি তোলে খলখলি॥২২৯॥
এত কাল ভৈলো তযু সেৱাৱে বঞ্চিত।
এহি বুলি শোকে অতি কান্দে কদাচিত॥
এবে পাইলো পাইলো বুলি কতো গাৱে গীত।
পৰম হৰিষে উঠি কতো কৰে নৃত্য॥২৩০॥
এহি মত ভাব যাৰ মিলিল প্ৰচুৰ।
গুচে লজ্জা আদি মায়া এৰি হৱে দূৰ॥
মুকুতিতো অধিক আনন্দ অতি মিলে।
জগত পৱিত্ৰ হোৱে তাহাঙ্ক দেখিলে॥২৩১॥
হেনয় ভক্তিক ত্যজি যিটো নৰাধম।
মোক্ষৰ নিমিত্তে আন মতে কৰে শ্ৰম॥
নপাৱে মুকুতি চিত্ত শুদ্ধ নহে তাৰ।
দৃষ্টান্ত সহিতে কহো কাৰণ ইহাৰ॥২৩২॥
