এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫
প্ৰথম বিৰচন
কামনা পূৰ্ব্বকে যদি কৃষ্ণক ভজয়।
তাহাৰো পৰম হিত চিন্তে কৃপাময়॥
বাৰেকাদি কামনা পূৰন্ত কৃষ্ণে তাৰ।
পুনঃ পুনঃ খুজিলে নেদন্ত আৰ বাৰ॥১১৬॥
অনৰ্থ বিষয় পৰমাৰ্থ দাত৷ হৰি।
এতেকে ভক্তৰ বিষয়ক দূৰ কৰি॥
নোখোজন্তে নিজ পদ পল্লৱ সুখক।
দেন্ত যাক পাইলে আৰ নোখোজে আনক॥১১৭॥৷
যেন শিশুসবে কৰে মৃত্তিকা ভোজন।
তাক দেখি অনৰ্থক ভয়ে মাতৃগণ॥
খাইবাকে৷ নেদয় আৰ মুখৰো গুচাৱে।
কান্দিবাক দেখি নোখোজন্তে আনি মাৱে॥১১৮॥
দেয় খণ্ড শৰ্কৰা ভুঞ্জয় শিশু তাক।
জানিয়া মধুৰ স্বাদ ত্যজে মৃত্তিকাক॥
শৰ্কৰাকে মাত্ৰ শিশু খোজয় পাছত।
হৰি ভক্ত সবৰো স্বভাৱ সেহি মত॥১১৯॥
এতেকে নিষ্কাম ভক্ত স্বভাৱে কৃতাৰ্থ।
এহিমানে সমস্তে শাস্ত্ৰৰ পৰমাৰ্থ॥
বুলিবা ই সব কথা কৈলা সবে ব্যৰ্থে।
মহন্তো কৰয় যত্ন কাম ভোগ অৰ্থে॥১২০॥
শুনা এক চিত্ত কৰি ইহাৰ সিদ্ধান্ত।
কদাচিতো শাস্ত্ৰে তাক নোবোলে মহন্ত॥
