এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯৪
ভক্তি-ৰত্নাৱলী
যেন সুবৰ্ণৰ ধাতু মিশ্ৰ মল যত।
কেৱল বহ্নিসে তাক হৰয় সমস্ত॥৯০০॥
ক্ষাৰ পানী টেঙ্গা লৈয়া যদ্যপি প্ৰক্ষালে।
তথাপি দুৰ্ব্বৰ্ণ নুগুচয় একো কালে॥
সেহি মতে যোগীৰো চিত্তৰ যত মল।
বিষ্ণুসে হৰন্ত তাক জানিবা সকল॥৯০১॥
কদাচিতো নুগুচয় যোগ অভ্যাসত।
হৰি স্মৰণৰ কত কহিবো মহত্ত্ব॥
নাহিকে উপায় আন স্মৰণৰ সম।
পূৰ্ব্বাপৰ সাধু ইটো কৰিল নিয়ম॥৯০২॥
আৰো স্মৰণৰ কৰো মহিমা বিদিত।
যেন তেন মতে মাত্ৰ সুমৰোক নিত॥
তথাপিতো পুৰুষাৰ্থ সিদ্ধি হৈব তাৰ।
প্ৰহ্লাদ বচনে সাক্ষী লৈয়োক ইহাৰ॥৯০৩॥
বোলন্ত প্ৰহ্লাদে মহা উৎসুকে মনত।
অসুৰ সবক মানো মহা ভাগৱত॥
হাতত ধৰিয়া চক্ৰ প্ৰভু ভগৱন্ত।
গৰুড় স্কন্ধত চড়ি সাক্ষাতে আছন্ত॥৯০৪॥
তাঙ্ক নেত্ৰ ভৰি দেখে যুদ্ধ সময়ত।
যোগী যাক প্ৰবন্ধে নেদেখে হৃদয়ত॥
হেন ঈশ্বৰক দেখে স্মৰি দ্বেষ ভাৱে।
তাঁন হাতে মৰি সুখে মুকুতিক পাৱে॥৯০৫॥
