এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫৯
পঞ্চম বিৰচন
যেন এক বিন্দু মাত্ৰ পীলেক মদ্যক।
তথাপিতো মহা পাপী বুলি ব্ৰাহ্মণক॥৭৪৯॥
সেহি মতে অল্প মাত্ৰ সুমৰে নামক।
দহে ততকালে মহা মহা পাতকক॥
তপ জপ যাগ যোগ যজ্ঞ তীৰ্থ ব্ৰত।
যাক যৈতে বিহে তাক তৈতে কৰে হত॥৭৫০॥
কৰ্ম্ম প্ৰায়শ্চিত্তে পাপ নুগুচে সমুলি।
হৰিনামে পেলায়ে পাপৰ আলু তুলি॥
শুন যমদূত কহো কৰিয়া নিৰ্ণয়।
লৈলে একবাৰ নাম পাপ হোৱে ক্ষয়॥৭৫১॥
যেন বহু কাল ঘোৰ আন্ধাৰে আছয়।
একবাৰ প্ৰদীপ জ্বালিলে নষ্ট হয়॥
সেহি মতে হৰিনাম লৈলে একবাৰ।
অনাদি জন্মৰ পাপ হোৱয় সংহাৰ॥৭৫২॥
পুনৰপি পাপ আসি চাপয় সমীপ।
বাঢ়ে অন্ধকাৰ যেন নিমাইলে প্ৰদীপ॥
নামৰ আবৃত্তি নেৰে এতেকে মহন্তে।
নাশে অন্ধকাৰ যেন প্ৰদীপ থাকন্তে॥৭৫৩॥
সদা নাম লৱন্তে বাসনা হোৱে ক্ষয়।
নোপজয় পাপ পুনু চিত্ত শুদ্ধি হয়॥
এতেকেসে শাস্ত্ৰে কহে সদায় স্মৰণ।
কহিলো সমস্ত তোত নামৰ লক্ষণ॥৭৫৪॥
