এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০
ভক্তি-ৰত্নাৱলী
কৰ্ণে শুনে কৃষ্ণ কথা মুখে বোলে ৰাম।
মনে পাদ-পদ্ম স্মৰে হস্তে কৰে কাম॥
কৃষ্ণৰ প্ৰতিমা দেখে চক্ষুয়ে ভক্তক।
বিষ্ণু বুদ্ধি কৰি শিৰে নমে সমস্তক॥৪৯॥
নিৰ্ম্মাল্য তুলসী ঘ্ৰাণ লৱে নাসিকায়।
বিষ্ণুৰ নৈবেদ্য মাত্ৰ আস্বাদে জিহ্বায়॥
পদে বিষ্ণু-ক্ষেত্ৰ বৈষ্ণৱৰ ঠাইক যায়।
এহি মতে ইন্দ্ৰিয়ৰ বৃত্তি সমুদায়৷৫০॥
বিষ্ণুতেসে প্ৰবৰ্ত্তে অযত্নে যেবে জানা।
মনে একে৷ বিষয়ক নকৰে কামনা॥
তেবে আৰ তাহাৰ মহিমা কৈবো কিক।
পাইলেক প্ৰসাদ সিটো মোক্ষতে৷ অধিক॥৫১॥
যদ্যপি মুকুতি পদ সুখ ৰূপ হয়।
তথাপি ভকতি শ্ৰেষ্ঠ কহিলো নিশ্চয়॥
সেৱাৰ আনন্দ সুখ মুকুতিত নাই।
মুকুতিৰ সুখ সুখে ভকতিতে পাই॥৫২॥
যেহেন শৰ্কৰাখণ্ড ভুঞ্জে যিটো জনে।
তাৰ যেনমত স্বাদ সিসি মাত্ৰ জানে॥
সেহিমতে মোক্ষৰ মুৰুতি হৰি দেৱ।
তাতেসে বেকত হন্ত যিটো কৰে সেৱ॥৫৩॥
এতেকে ভকতি শ্ৰেষ্ঠ মুকুতিত কৰি॥
নুহি আন সুখ আৰ ভকতিৰ সৰি॥
