এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৪
বান্চায়ান ককা আৰু এখন দেওলগা হাবি
: “নিয়ম নিয়মতে থাকিব। তিৰোতাক হাৰাশাস্তি কৰাওটো নিয়ম নহয়।” মুখিয়াল এজনে উত্তৰ দিলে।
আকৌ হুলস্থুল হ’ল। এজনে ক’লে—
: “এইবোৰতো ছল হ’ব পাৰে।”
: “এৰা যদি দুদিনৰ পিছতে সেই এলেকাৰ মানুহবোৰ আহে?”
: “অচিনাকি মানুহক খেদি দিব লাগে।”
: “সেইটোৱে ভাল, আমি আমাৰ এলেকাৰ মানুহক কথাহে ভাবিব লাগে।”
—মানুহবোৰৰ মাজৰ পৰা কথাবোৰ কৈ থাকিল।
য়ান ককাই দুই হাত ওপৰলৈ কৰি মানুহবোৰক মনে মনে থাকিবলৈ ক’লে। তেওঁ ক'লে—
: “কথাবোৰ ঠিকেই। আমিও ভাবিছিলোঁ। কিন্তু মিছা ওলাল।”
: “তিৰোতাজনী সঁচাকৈয়ে বিপদত আছে।”
তাকে শুনি এটাই ক’লে— “তেনেহ’লে থ’ক, দেওলগা হাবিতে।”
য়ান ককাই বুদ্ধি এটা পালে। বোলে—
