(৫)
বহু দিন গল। এদিন সি বহুদিনীয়া ঘুমটিৰ পাচত সাৰ পোৱাদি সাৰ পালে। ওচৰতে মেম এজনীয়ে তাক কিবা অতি সোৱাদ ফলৰ ৰস খুৱাই আছিল। যুদ্ধৰ কোলাহল তাত নাই। বিছনা-পত্ৰ ৰাজাৰ দৰে। তাক চকু মেলা দেশি মেমজনীয়ে হিন্দুস্থানীৰে কলে, “ডৰ কৰো মত! তু আচ্ছা হ্যায়! তুম ভাৰি বীৰ হ্যায়!” মেমৰ চকুত আনন্দ।
সকলোৱে ভাবিছিল ইবাৰ সি নাথাকিব। কিন্তু ডাক্তৰৰ সুচিকিৎসাত সি বাচি উঠিল। বাচি উঠাত সকলোৰে মহা আনন্দ।
যি জন চাহাবৰ লগত সি জাহাজত উঠি গৈছিল, তেওঁ এদিন আহি কলে যে বেণ্টুমণিয়ে গুলি চলাই থকাৰ কাৰণেহে জাৰ্মানে আজি সেই গড়খাৱৈটো অধিকাৰ কৰিব নোৱাৰিলে। সি মুৰ্চা যোৱাৰ অলপ পাছতে আমাৰ ফালৰ সৈন্যই জাৰ্মানক খেদি দিলে। সেই গড়খাৱৈটো সেই দিনা লব পাৰা হলে, জাৰ্মানৰ জয় অনিবাৰ্য। এতেকে প্ৰধান সেনাপতিৰ কথা অনুসৰি সম্ৰাটে বেণ্টুমণিক ভিক্টোৰিয়া ক্ৰচ্ (Victoria Cross) দি সন্মান কৰিছে।
