আহিল, ১৮৩৩] প্ৰতিবাদৰ উত্তৰ। প্ৰতিবাদ লিখকে লিখিছে “শৰ কি আমি কোনো শাস্ত্ৰীয়। বুলিৰ শোৱাৰে; যিহেতু “কাল দেখা গে কৰিব শে” অংকু ভিন্ন অনি দেবী দেৱক সেৱা পুজা কৰিবা, এ গ গ বি মূল মন্ত, যি ধৰ্মত যে পুৰাণ অস্ত্ৰোঞ্জাবি দেৱ গেৰীৰ পৰা একেবাৰে নিষিদ্ধ যি ধৰ্ম্মত হিন্দু ৰ আদি ও পৃথিবীপ ব্ৰা এখন স্বীকাৰ নকৰে আৰু ব্ৰাহ্মণৰ স, পা, গায়ত্ৰী, নিত হয় আজি ক্ৰিয়া কৰা নিষিদ্ধ বুলি কয়, সেই ধৰ্মটি এ হিৰ উপকাৰ পোল- কল্পিত যৌধৰ্মৰ নামাস্কৰ, নাম মাত্ৰ হিন্দু ধৰ্ম্মত বাজে খাল কি খাগ বুলিব পাৰি? ইত্যাদি ইত্যাদি। ” ঠিক এনে একাৰ আপত্তিকে ৰাজ নৰনাৰায়ণৰ সভাত ব্ৰাহ্মণসকতে কৰিলি। শেহত, শবে শাস্ত্ৰী মুক্তি ওন কৰিব নোৱাৰি ব্ৰাহ্মণৰ পৰাত হল, তেওঁৰ মতোই পাশ বাবে গ্ৰহণীয় হল। দামোদৰদেৱে প্ৰচাৰ কৰা অৰ্গৰ যি ৰাজ পৰীতিনাৰায়ণৰ সদ্য এৰে প্ৰকাৰ অপৰি পুনৰ ব্ৰাহ্মণসলে কত দামোদৰক ৰাজাই মাতি নি মুখিছিল- না মহাসত, দায়ে পুত, কেনে নেদা এৰ। দেবী পুণ, তীৰ্থক সেৱন, প্ৰসিদ্ধ ইটো শোক। বেদৰ বিহিত, থওঁ কৰ্ম যত, কাশ যেন নিয়ম। পিতৃ মাতৃ আজ, গায়ত্ৰী ম্যাক, কান যত নিত্য কম। বিজৰ আচাৰ কৰি পৰিহাৰ, যৌজ মঙ প্ৰবেশি। শুধু উপণেশে, প্ৰজা নিঃশেষে, কত বিমুখ তৈলা।"—লীলা বা গাৰ চৰিত্ৰ। ৰে জামে- পৰে কি উত্তৰ দিশে পাঠকসকলে দেখ | তীৰ্থৰু সেৱ, দেবী উপাসন, ধৰ্ম কৰ্ম যাগ যেগ। ৰা কৃষ্ণ নামে, সকলে সিজয়, নলাপে একে উদ্যোগ গুছিতে হয়, গঙ্গা যমুনাও, গো- যৰী সৰস্বতী। আন শৰ্থ যত, আছে পৃবিজ, গানে গানে গগ। অচত হৈতে, উজাৰ চৰিত, এসব সড়ত। অৰ্থৰ সমান, হোয় গেছি শুনি, শীত আগত মঙ। (২) এতেকেলে নাম কৃষ্ণ নাম বিনে ন হে। (3) বাবা আৰ গোষী লিনী। | মাৰি ধৰি কৃতি ত্ৰ জোৰ।” এনে এই শ্লোক দি নোৱাৰি লয় গণি ে ি শাপাণি নাম ইতেও না বাস মাৰিলে। । যে
