হী। এক, ৯ অকে। তেওঁলোকৰ নিজ মাতৃভাষাত কাফ সেলেখি বিদেশী ভি- গল যাত কাও দেৰি দিলে সি তেওঁলোকৰ যোগ হয় নে? আৰু কাল খনৰ উদ্দেশ্য ঠিক থাকিব নে? পুৰণি আসামত ভুমুকি। খামাসকলে কয় যে পুৰ্ঘকাল স্বৰ্গ তেওঁলোক থকা প সিমে ওচৰতে আলি। তেওঁলোকৰ পৰপৰা আহি সাকো এখন পাৰ হলেই গৰ পোৰ শৈনি; এগোপা পৰি আকোল গাত হ আৰ (Gazetteer of Khas and jaintia Hits by Mr. Allen)। এতিয়া ঘৰ ওপৰৰ পিলেই খুলি যদিও কম, সাকোৰ কৰাৰপৰা এৰা যায় যে হিন্দুৰ স্বৰগেই তেওঁলোকৰো খৰখ। যিবিলাকৰ যিমাস মেৰাৰ পিছত যিবিলাকৰ নিয়মেৰে পূৰি সৎ কাৰ কৰা হয়, সেইবিলাক চুৰ কাৰণ আৰুৰ গাঁও এখনলৈ ৰা Cৈenu Report of Assam, it by W, Allen, Part 1, page 47)। ঙ (গাৰৰ) ভাষা গাৰু চু ষোলে; চুল আৰ বুলিলে গাওঁ আৰ। এই আৰু গাওঁ এতিয়াও সেই একে নামেই আছে। মঙ্গলদৈৰ দৰী সকল মাউশি এই খাতে। কোচ ৰজাসকলৰ দিনলৈকে শৰৰ খ্যাত ঠাইবিলাকৰ চিৰ ৰিৰ পৰতে আলি, সেই মিলিয়ে এই আৰ গাওঁক যেতে সল যাসৰ নিমিতে মাটি লোৱা সম্ব। , , শশাই নি সময়ে আদিবাসী পৰ্যায় তিনি পৰা চেৰ প্ৰমাণ পোৱা গ'ল; খুচৰি উলিয়াৰ পাৰি লৰণ আৰু অনেক কম লোৱাৰ আশা না যায়। যি পোৱা হৈ এই বলে গৰি আৰু এ ঋণ নাই। সব ম ফ হেৰ গত আৰু পাচাৰে লি, দপ নাম লেখা দিত নয়
পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৮৭০
অৱয়ব