পৃষ্ঠা:বহল ব্যাকৰণ.pdf/৩১১

২৯০

বহল ব্যাকৰণ৷

খণ্ডবাক্য। মাটি হ মাটি খা মাটি দে মাটি ল বা মাটি পানী ল মাটিৰ মানুহ মাটি নাপা

ভাঙনি৷ নষ্ট হ, পানী হ৷ মাটি দখল কৰ৷ মৰিলে কবৰ দে৷ শৌচৰ পাচত হাতত মাটি সানি পানীৰে ধুই  শুদ্ধ কৰ৷ নিচেই হোজা মানুহ, সৰল মানুহ। মৰিলে কবৰ নোপোৱা৷

২৩। কিছুমান খণ্ডবাক্যৰ মূলত কোনো বিশেষ

সংজ্ঞা শব্দ নাই। সেই শ্ৰেণীৰ খণ্ডবাক্যৰ

উদাহৰণ তলত দিয়া গল।

চিলিম ছিগ হাৰ পেলা চাউল সিজোৱা ধৰ বা ল মুখৰ ছাই গুচা মৰোঁ জীওঁ সোঁ আধিকৈ চাহ এৰ চাউল ঢুকা বিধি পথালি কৰ তৰা বোল দে বাট চা টুপাই বুৰ মাৰ

আশা কৰিবৰ হেতু নাইকিয়া হ, মুদা মৰ। মৰ, প্ৰাণ এৰ। ভাত খা৷ মৰা মানুহৰ শৰাধ কৰি শুচি হ। বৰ যত্নেৰে, প্ৰাণ উচৰ্গি, প্ৰাণক টাকি। ক্ৰমে ক্ৰমে এৰি দে, অলপ কৰি এৰি দে। আয়ুস্ ঢুকা, জীৱনৰ ওৰ পৰ৷ কামত বিঘিনি বা বাধা জন্মা, আসোৱাঁহ  উলিয়া। ৰাতি তৰাৰে আকাশ বোলা, তৰা ওলা। কোনো মানুহ আহিব বুলি অপেক্ষা কৰি থাক। সমূলে আসৈ মাত, অস্বীকাৰ কৰ।