খণ্ডবাক্য।
আঁঠু চোঙ্গা
আঁঠু কাঢ়
|
|
|
ভাঙনি।
সম্মান দেখাবলৈ আঁঠু কোঁচাই অলপকৈ
মাটিত লগা।
আঁঠুৰে বুল।
|
১৮। মন সংজ্ঞা শব্দৰে গঠিত।
খণ্ডবাক্য।
মন কৰ
মনত কৰ
মন পা
মন চা
মন দে
মন যা
মন মাৰ
মনত পৰ
মন বান্ধ
মন মেল
মন সামৰ
মন পৰ
মন বহ
মন পুতি
মনে ধৰে
মনে চিতে
মনে মনে
|
|
|
ভাঙনি।
মনযোগ দে।
সোঁৱৰ।
আশয় পা বা অভিপ্ৰায় বুজ।
ছল কৰি অভিপ্ৰায় বুজ।
মনযোগ দে, আশয় বুজিবলৈ দে।
ইচ্ছা যা।
উৎসাহ এৰ, আমন জিমন কৰি থাক।
পাহৰা কথাৰ সোৱৰণ হ।
মন তাপৰ, আকাঙ্খা এৰ।
ইচ্ছা কৰ, পাবলৈ যত্ন কৰ।
মন তাপৰ, আকাঙ্খা এৰ।
ইচ্ছা যা, ভাল পা।
ভাল পা, বেয়া নলগা হ।
মনযোগ দি।
বিশ্বাস হয়।
অন্তৰেৰে সৈতে।
গোপনে, আনে নজনাকৈ।
|