এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৬
বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব
কিঞ্চিতেকো মান ক্ষমা নাই সুবেগৰ।
দুনাই মাৰিলন্ত সাত সহস্ৰেক শৰ॥
সিয়ো শৰে ভেদিলেক অৰ্জ্জুনপুত্ৰক।
তেবেসে সুবেগ গৈয়া পশিল কটক ॥১৭৬
নৱশত শুক্লহস্তী দেখিতে শোভন।
যুৱনাশ্বসুতে তাক কৰিলেক ছন্ন॥
শুণ্ড মুণ্ড কাটি সবে দৌল বান্ধি থৈলা।
মাংসে যে শোণিতে ৰণভূমি পঙ্ক ভৈলা॥১৭৭
পদাতিৰ মুণ্ড কাটি পেলাইলা বহুত।
নিয়ন্তে যাহন্তে ভাগৰিল যমদূত॥
ঢাকিলেক পদাতিয়ে ধৰণীমণ্ডল।
কৌতূহলে সৰে যেন পকা তালফল॥১৭৮
ডাকিনী যোগিনী প্ৰেত পিশাচ ভৰয়।
আজুৰি আজুৰি মনুষ্যৰ মাংস খাই॥
সিবেলাত সুবেগৰ সম নাহিকয়।
নিৰ্জ্জন বনত যেন জ্বলে দীপচয়॥১৭৯
সুবেগক প্ৰশংসা কৰয় ঘোৰ দণ্ডে।
মাংস যে শোণিত পান কৰিয়া আনন্দে॥
পুনৰপি সুবেগে জুৰিলা একশৰ।
প্ৰলয়ৰ বহ্ণি যেন দেখি ভয়ঙ্কৰ॥১৮০
থাক বব্ৰুবাহ আজি লৈবোহো পৰাণ।
হংসধ্বজ নৃপতিৰ সুজিবোহো মান॥
