এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১৭
বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব
পিতামহী বুলি মাথে নমিলন্ত পাৱে।
দুখ যেন নপাৱন্ত মোৰ দুই মাৱে॥৫৯১
ৰাজাৰ সম্মানে তুষ্ট ভৈল কুন্তী সতী।
নাতিক সম্বোধি হেন বুলিলন্ত মাতি॥
হাতে ধৰি বোলে বাপু উঠি হোৱা থিয়।
মোৰ আশীৰ্ব্বাদে তোৰ হৌক চিৰঞ্জীৱ॥৫৯২
ভীমকো সাদৰে দান দিলা নৰনাথে।
প্ৰণামিয়া ধূলি লৈলা চৰণৰ মাথে॥
অশেষ মধুৰ বাণী বুলিলা ৰাজাই।
শিশু বুলি যত দোষ ক্ষেমিয়ো জেঠাই॥৫৯৩
ভীমসেন বদতি শুনিয়ো ভ্ৰাতৃসুত।
তোমাৰ বচন মোৰ কৰিবে যুগুত॥
কিন্তু মোৰ মনে খেদ কিঞ্চিতেকো নাই।
যজ্ঞ কৰিবাৰ কাৰ্য্য চিন্তিয়ো উপায়॥৫৯৪
এহি বুলি ভীমসেনে থাকিলা তহিত।
যশোদায়ে গৈলা কুন্তী দৈৱকী সহিত।
পুত্ৰক অনেক শিক্ষা দিলা ভালমতে।
উলুপী চিত্ৰাঙ্গদা গৈল কুন্তীৰ লগতে॥৫৯৫
বব্ৰুবাহনৰ অনন্ত নাগক কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন আৰু
নাগসকলৰ সৈতে অনন্তৰ পাতাললৈ গমন
তাৰাক সম্বৰি পাচে পঠাইলা নৃপতি।
মাতামহ শেষ গৈয়া নমিলা সম্প্ৰতি।
