এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
পৰীক্ষা।
প্ৰথম দৃশ্য।
মদন আৰু বসন্তৰ প্ৰবেশ।
মদন৷ — ই বৰ অসহ্য সখি।
বসন্ত। — নকবা। নকবা।
গলিত-পলিত-কেশ বৃদ্ধৰ ই গৰ্ব্ব
কোনেবা সহিব? তাতে, সখি! সংসাৰৰ
অনন্ত যৌৱন, বিশ্বে অনন্ত আনন্দ,
তাৰো আগে এনে অহঙ্কাৰ। নিশ্চয়
নোৱাৰি সখি! নোৱাৰি সহিব।
মদন। — বন্ধু হে।
মোৰ এই পঞ্চশৰ কুসুম নিৰ্ম্মাণ
একে নিমিষতে ব্যস্ত কৰে বিশ্বৰাজ্য।
তাকো অৱহেলে বৃদ্ধে উপেক্ষিলে।
চোৱা, বন্ধু। তোমাৰ অসীম শোভা,
মোৰ ফুলবাণ— ভাঙ্গে যিহে অনায়াসে
