পৃষ্ঠা:প্ৰাচীন কামৰূপীয় কায়স্থ-সমাজৰ ইতিবৃত্ত.djvu/৫৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

কাষস্থ সমাজৰ ইতিবৃত্ত। 20 কিছুমানে “কায়স্থ” বুলি চিনাকি দিষে। ধৰ্মপাল আৰু দুৰ্ণ নাৰায়ণৰ সময়ৰ ব্ৰাহ্মণ-কায়স্থ বেচি ভাগৰ লিপিৱদ্ধ বংশাবলী পোৱা যাষ বিশেষকৈ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰ- এইসকৰ ভিতৰৰ প্ৰধান পুৰু চণ্ডীৰৰ বশংৰ, সেই কাৰণে এই দলটোৰ কথা বৰ্তমান সময়লৈকে প্ৰায় ধাৰাবাহিক হিচাবে সংগ্ৰহ কৰিব পাৰি। ভুঞা শব্দে আমাৰ ইযাত ৰাজাকে বুজাইছিল। পৰীক্ষিত ৰজা বন্দী ৱাৰ কালত আহোম ৰজাই বলিনাৰাষণক কৈছিল ‘সুনি স্বৰ্গৰাজ্য আন্তাষ কৰি মনে। ঞ্জ শিলে। ভূঞ। তোৰ বংশ থাকে মানে।” আমাৰ ভূঞাসকলে পশ্চিমৰ ৰাজপু” কম দৰে স্বাধীন ভাৰই বা কৰিছিল • তেওঁলোকৰ কানো (কানোৱে আকৌ শক্তিমন্ত ভূণাৰ বা ৰজাৰ বশ্যতা স্বীকাৰ কৰি প্ৰাদেশিক শাসনকৰ্তা বা পালি ভূঞাও হৈছিল। * (1) বাৰভূঞা-“বাৰভূঞা সম বী, নাতি বনে। হৰিব •তৈলে জিনিব পাৰে কোনে”। শঙ্কৰ চৰি ৰামচৰণ ঠাকুৰ। ২৩১৮ (ক) বাৰভূঞা-পাল ৰজাসক। এপান ৰাসকলৰ “ভৌমিক” বুলিছিল , তেওঁলোকৰ অধিকাৰৰ হব “ভূম' বুলিছিল। চাবৰ আদি ভঞ্চা পশিমপৰা আহি গৌৰ ৰাজা দুলনাৰায়ণৰ আশ্ৰযত ন ভৌমিব হয় , ভৌমিক শব্দই পাঁচ ২ | হয়। বাৰভূ কাৰ’ ‘বাৰ শায়ে ১২ সংখ্যা বুজাই অ িব সংখ্যা বুজাবলৈ সেই মত বাৰি ধৰিঠিল। এই ৰীতিটো বিহাৰত আৰু বঙ্গদেশতো দেখা যায়।

  • চতি মতে কান্যকুজৰপৰা কৃষ্ণপণ্ডিত, ৰঘুপ, ৰামবৰ, লোহাৰ, বৰণ, ধৰম, মথুন। নামৰ সাতজন

বাহ্মণ আৰু চাবৰ, ধৰ, হদি, হৰি, শ্ৰীপতি, চিদানন্দ আৰু সদানন্দ নামৰ সাতজন কায়স্থ আহি ৗডেশ্বৰৰ আশ্ৰয লয়। এবিলাক গৗডলৈ আহ সম্বন্ধে ঘুপতিৰ গোমথ। বংশাৱলীত আছে -- কনৌজ নগৰ ধাম শস্যে মৎস্যে অনুপাম বা! শাছিন পাহ। ১বে হয় মহাতেজ ন জ ন শিা ও মে শj। পাল বিন মহা। অব স্মাৎ বৈল গ্ৰাস বন জ ন'। (দশে লৈ ই হকাৰ সবনে বৰ - 1 ৰাজা-প্ৰজা হল এবাৰ। পৰত যি ৰাজ সকলৰ ক 1 ট প ক হল এ' স ব শ ক “প্ৰাচ • * * ৰাজ্যৰ অন্ধযু ৰা আৰু ৰাজবংশ • Ens fa "1993 sty 07* faferfo al “I he journul of this im Ren are h houets 4 Toll No 4 3 Ruh 1 Buruh Bahadur ( II t tয ৩ ম ট লঙ্গট। পাশাচ কৰি অনুগ্ৰহ কৰি লিপিছিল :- A contribution from th pen of Srijat Harmi ir ty in Dutts Barua on the kings and the royal dynastics I) of hamarupa during the dark period beginning from 1200 A to 1000 A 1) We may remark ut th outset th it the writer his undoubtodly made! very praiseworthy atu mpt to re-onstruct the history of the lower Assim Valley hoch-Bahir ind the Bengul districts of Jalpaiguri, Rangpur and Wymensing during this dark period of roo yeurh + + + + + This period of the history of hamarupa cin be illumined only by further renarch and the write has given a good lead in this direction + C