এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৩২)
লাজ হানি হব পাৰে কৰিলে যি কৰ্ম্ম।
তাত হন্তে ক্ষান্ত থাকা লজ্জাৰ সুমৰ্ম্ম॥
বেয়া কথা মুখে আনি একো ন কহিব।
মিটা কথা মুখে কই লাজক ৰাখিব॥
সকলো কামতে লজ্জা কৰা অবিহিত।
বুঝি লাজ ৰাখি কাৰ্য্য কৰা নিয়মিত॥
যদ্যপিও লজ্জা হয় নৰৰ ভূষণ।
কিন্তু অনুচিত লজ্জা নিতান্ত দূষণ॥
⸻
বুদ্ধি আৰু বিবেচনা।
বস্ত বিলাকৰ মূল তত্ত্ব জানিবাক।
বুদ্ধি বিবেচনা হয় অতি আবশ্যক॥
এই বিবেচনা কৰি জগতকাৰণে [১]।
বুদ্ধি বিবেচনা দিলে মানুহৰ মনে॥
দোষযুক্ত বুদ্ধিকেই বোলে দুষ্ট-বুদ্ধি।
যাৰ ক্ষয় হলে হয় সুবুদ্ধিৰ বৃদ্ধি॥
বুদ্ধিৰ উন্নতি বহু কাৰণত হয়।
পুথীক পড়িলে যেন জ্ঞানৰ উদয়॥
- ↑ * জগতকারণে=ঈশ্বৰে।
