পদুম কুঁৱৰী ভাবৰ নিচিনা নয়। ইয়াৰ সহস্র মুখ । ই ম না প্রকাৰে প্ৰ, ক1. শিত হয়। সেই দখি, তেওঁবিলাকৰ মুখ জপ খাই থকাতে', 'এই ভাব অন্তরে অন্তরে তাে কোৱাকুই কৰিব পাৰি২ি । এই বিলাক কুয সমাজৰ মাজতে হঠ। ৎ পঙ্গুত্ব চেতনা হল ; অকস্মাৎ ত উ ম আকাশ চুবাগ ভাগি পৰিল । তেওঁৰ সখীয়েক আহি হঠাতে এটঃ আযটু কলা পুৰি যােৱা বাতৰি তেওঁ ক দিলে । বাতৰি শুনি চৰ-পৰ বেন হৈ অলপ মন থৰ হৈ থাকি তেওঁ লুটি থাই বিল। সখীয়েকে তেল প!নী অানি বত থপিয়াই দি বিচি বিচিপদুমৰ তেনা জানিলে । জ্ঞন পাই তৰা যেন চফু। দু টি মোঃ লাহেকৈ পদুম মুদিলে । সাধ, ভূমি বিমল কৰিছ । নেকি ? দেলি কৰিছে বুলি কোৱা সখি !” | “মইনো এনেবোৰু কথলৈ তোমাৰে সৈতে ধেমালি কৰোনে সখি ?” এই বুলি 27থীয়েকে হাব অ চিলেৰে নিজৰ চকুলো টুকিবলৈ ধৰিলে । মে অংকে সুধিলে --একেবাৰে বিৱাৰ ঠিক কৰি চিঠি দিলেনে ? সখীয়েকে উত্তৰ দিলে – “এৰা ঠিক কবি চিঠি দিলে । অংকে। সুমি বোলে ৰাজকোৱৰ বিয়াৰ নিমিত্তে তাৰ পৰা আহিলেই, কলি। আজিতে পাবহি ” সখীয়েকৰ কথাৰ অহত পত্নমে 1 ) ! !” বুলি দুবাৰ মাতি আকে। মুচকচ, গণ স্বয়কে বৰ যতনে আকে) পদুমৰ চেতনা আনি ফলে, "সখি ! বিদালত ধৈর্য্য ধৰিব লাগে, অস্থিৰ হলে কি হব ? লাজ কৰি থাকোতে ঘাস্টেতে জোৰ পুৰি হাত পালেহি । শুইক মই সকলো কথ” ভাজি চিঙি ক , বোলে। সূৰ্য্যইহে পদুমৰ স্বামী, সূৰ্যৰ বাহিৰে এমে কাকো তাজ নে। আয়ে দেউতাৰ আগত কৈ বিয়া 'ভাঙ্গি দিক।”
