শী। [ ৪ ] ওপৰ। (ম. শ. চুলিৰ পােক। | ওচৰাইচৰি (বি। এটা মানটোৰ ৩০, ওকাৰ, (স.) ও বাখৰ, ঘাইকৈ | ই তাৰ সি ইয়াৰ ওচৰ। ভাৰ চিন ।। | ওচৰঘৰীয়া (বি) চুবুৰীয়া । ৰে। ওকাল (স.) যতিয়াই উলিয়াই। ও (স.) সচি-ধনত বা আন পে। (আ.) যতিয়াৰ খােজ, ও (স.) আপতি। ও ও ক। (স) এই খ্যাপৰ তলত ওকালি (শ ৰাতি নাহিৰৰ উপ | পতিত; কমাৰ, কঁহাৰ, ৰা, | কম, তুলি। ( ওৰা । নিএই বিলাকৰ ঘাই মানুহ, ওকলা ( ১ বাতি, মুখৰ পৰা উলি যিয়াহৰ যােত মূল পদ লই এলখােবা (স ) বাতিখােৱা, মিতা; অ;ে নাপিত। | জালি (৩. শ.) ওৰ ৰসায়, ও (বি) উ, চাপৰ নােহাৱা, ওপ | এখান। বলৈ ৰা। (স ) উচ্চ ঠাই। | টা (,শ) বৰ ৰিৰ পৰা পানী ওখ-চাপ, (বি) সমান, এঠাইত ওখ | ওলােব না। | আন ঠাইত চাপৰ। | | ওরা (বি) বা কোৰাত তিৰে এখল (স ) মল, মলি। | কেচাই (ন-চাউল)। ও সে, শ) - গোটোৱা আগ | ওইৰ, (স. .) ওপৰ এখি- নো বাহ। কাৰ। ওশেনিয়া (স.) ওখানেৰে চপ | ও , ) ছানৰ পৰা যে মাৰি দি। | ওপং (খ) পানী বা কুণী বৰ ওগাে মােখােৰ (বি) সমান,পাপ | ওপৰলৈ উঠ। ও-চাপৰ। (স.) সমানতা, ওপ(v.) পূহ। এগৰ হােবা । { ওপচা (a.) পূৰ কৰ। ওই শি) এচু, সহ। ওপ(৩) কাল, উৎপয়ং। মােক) তে উচিত নে| ওপৰতে, শলাকা, । এৰি বিৰেচনা। ও (স.) সি । ( নিক, সৰীপ,চ। (খ) | ওপৰশ) ঠাইৰ বিপৰীত ও চাই। ভাগ, মূ।(বি) এ বিণী।
