স। | [ ০৩৬ ] যাবে। স, (বি) মুখ, এখান। | সৰাৰ (স.) সঁজুলি,আধিলাপাতি। সস (স.) আলম, ভালবেয়া। | সৰ্ত (স.) নিয়ম, এতি। স (স) সভাস, সমজুৱা | সন্তা(বি) অলপ মূল্যৰ, ৰেটৰ | মেনু; ঠাইত বিধি লোৱা | মগ নোহোয়। সেখী। সহচৰী (স.এ.গ্ৰী) সহধণিী , তা; সপ্ত।বি) সাপ পোৰ, সাপিত | সহানুভূতি) ( ) আনৰ দুখ উত্তপ্ত, বোৰ পোৱা, পিত। | সহানুভব, দেখি তেনেকুৱা ৰোখ, সম্মানিত (বি) পূজিত, সমাদৃত। | | সহবেদনা। সন্মিল (স.) সংঘোল মিলাৰাৰ্য, | সহৃদয় (বি) উদাৰ মনৰ, সৎচিত্ত; লগগন। [পিণ্ড যাৰ; তি। | (স. শ.) পণ্ডি, বিষ্মন। সপিও (স.) সপ্ত পুৰুষলৈকে সমান | সক্ষম (বি)ক্ষমতাযুক্ত, পাৰণশক্তিমন্ত। সৰণ (বি) একে অতীয়; সমান বণ, | সাল (স.) শান্তি, দণ্ড। একে ঠাইৰ পৰা উচ্চাৰিত বৰ্ণ। | সালিমাটি (স.) এৰি থাৰ মা। সবিতা (দশ) সূৰ্য্য। সাতখলপীয়া সৰু (বি)ৰত সৰুনে সমন) স.) স্থিৰ কৰণ দৃঢ়ী- সমৰ্থনা) ক্য, নি। সাতিগুণ) (স.) বগু, ৰেচি সমতি, (বি) হিৰ কৰা, বিবেচনা | মাতিয়ে খা) পৰিমাণ, অধিকভাগ। কা। সেময়তে হোৱা। সাবি অহা (বি) পূৰ্ব অয়াতি কৰ সমসাময়িক (বি) সমকাল, একে | অনুসাৰে বুখ-দুখৰ অধিকাৰী সমাধা (শ) নিপতি, , শে। | হোবা। সমান (শ) উল এহাকা, | সাৰ (বি) সূষ্য উদয়ৰ পৰা কে ৰচৰ পাচত হত। সূৰ্য উদয়লৈকে জ্যোতিষমতে এবেশ। এক সাৰন নি হয়; দিন-ৰাতি। সমি, স.) এবিধ যা কাঠ। সান মাহ-বি সংখ্যা ফু দিন সলাত (বি) সম্পাদন কৰিবৰ মোগ্য; ৰাতিৰ মাহ। যি এতিয় কোনো জিয়া সাধন সাবিত্ৰী ( ৩) সূৰ্যৰ অধিষ্ঠাত্ৰী উকে। সোমণ। দেবতা, গাখী, যে। সঘ- (স.) ইয়ি সংঘ, মন। সাৰে (বি) পুৰণি, অনেক দিনীয়া।
