খাটি। [ ০১০ ].. গও। এটি (বি) বিত, আচল, এত; } খোল উলিয়া (সা.) তালোক, | যেনে-খাট সেন। । নিচেই দুয়া কৰ। খাই এগাৰি যা—অতিপাতকৈ।। খোলাচা। (বি) শট, পৰিষ্কাৰ, খাইকহ, (স. শ.) অতিপাত কুৱ।। 1 খোলোচা ফুটাই কোৰ, ভাবি চ, (বি) আচল, একত। কোৱা, (কথা। খামাখা। ক্ৰি. বি.)তৎকালে, হঠাৎ | খুষ্টিয়ান) (সশ) খৃষ্ট ধৰ্বত এবৰ্তা খামাখাই দৈবাৎ। | খৃষ্টান্ ) লোক। খাল, যখিশী (স. শ.)ভূতুনী,পিশাচী; | লেতেৰা তিৰোেতা (নিন্দাৰ্থে)। খালেদোলে (কি.বি.) যতে-ততে। খিচমিচ, (স.) এবিধ মিঠা ফল। | গঙ্গাজল (স.) গজনৈৰ পানী, হিন্দু তিলিকি ) (সশ) জলাকটা, মতে এই এল অতি পৰিত্ৰ আৰু | পাপ নাশক। [নিচিনা চলন। খিলিকি দুৱাৰ,) বাৰত দিয়া সৰু মা স | গজগতি (স.) গভীৰ গতি, হাতীৰ | দুৱাৰ। | গজঘণ্টা (দশ)হাতীৰ ভিজিত পিন্ধাৰ- খুটি খা (অ.ধ'.) এটা এটাকৈ বুটলি খা, | লগীয়া ঘণ্টা, ডালৰ ঘণ্টা। নিজে উপাৰ্জন কৰি খা। | গজৰাজসশ) শ্ৰেষ্ঠ হাতী, ঐবত, খুন্দাই খুট(স.) টান বান্ধৰ মানুহ, | হাতী। আঁটিল মানুহ। [সাবধানে। গান (স.শ.) লানা, তিৰস্কাৰ। খুপি-খুপি (কি.বি.) খোপনি ধৰি, | গঠন (স.) আকাৰ, নিৰ্মাণ, গা খেও খা(অ. ধা.) মিলি ধা। | কাৰ্য। খেৰণিয়ে ননিয়ে (কি. বি.) খালে গঠিত, (বি) নিৰ্মিত, ৰচিত। | দেহে যতে-ততে। | গঢ়গতি (স.) চলন-ফিণ। খোচামোদ (স.শ.মনখোগোৱা কাৰ্য, | গও(স. শ.) হাতীৰ গাল; গৰু, তৃপ্তিদায়ক বাক্য। | | গাৰ। খোপনিপিভিজিবি)চেলুৰিচাৰি ভৰি | গণ্ডগোশে ) হাই-উনি, জিয়া। তি, খুপি-খুপি। [উৱাদিহ ল। গণ্ডমূৰ্ষ(বি) মহামূৰ্ণ (৩ অৰ্থাৎ খোৰ ( ) খলিপোট; কথাৰ গঁড়ৰ নিচিনা মূ)।
