হাৰি।।। | [ ৪৮৪ ] হাতীত। হালি (সশ, মাং) উপস্থিতি, অহা | হাতনি (বি) সদায় হাতত ৰখাৰ | ব্যৱহাৰ কৰা। হাজি (বি, যাং) উপস্থিত, অহা।। | হাত-মাখৰ,সে.) জাপোন হাতেৰে হাট (স.) নিৰূপিত দিনত অনেকে | লিখা আৰ। | t লিখা। | গোট খাই কিনা-বেচা কৰা ঠাই। | হাত আখৰুৱা (বি) আপোন হাতেৰে হাটা (বি) হাটলৈ যোৱা; হাটৰ | হাত-উজান (স.) হাতৰ কাষেৰে, | (স.) হাটলৈ যোবা লোক।। অলপ সহায়তা। | (বি) (স.) (খ্ৰী, পু)। হাত, এৰি হাতালি খেদা (অ.) হাট (স.) পঢ়াশলীয়া হাতৰ ৰা | নিজৰ ক্ষমতাৰে লোক বা | সত্ৰৰ ভকত থকা এক লালী ঘৰ। সিদ্ধি কৰি ক্ষমতা চিলে তাৰ হাম (স.) কোনো বিশেষ ফল বিচৰা; হোন ও এখান কামৰ নিমিত্তে হাটীৰ ভকত- সঁজুলি নোহোৱাকৈ কোনো কাম | যোক মাতি অনা বিষয়। হাটোৱালী (স.) হাটত থকা ভূতুনী। | কৰি। খোজা। ১ ঠোৰ। হাই-খোয়া (স.) হাট। দান-তোল। হাত,বালি (স.শ হাত দূলিৰ বিষয়। | | হাতালি (স. শ.) কোনো বস্তু ওপৰলৈ হাট-বাট (স. শ.) বেচৰ নিমিত্তে কৰা | দলিয়াই আকৌ ওপৰতে ধৰা দিয়া লোৱা,কিনা-বেচা; প্ৰীতিৰে | ধেমালি। [ভাৰ। ইজনে সিজনৰ ঘৰলৈ কৰা হাতী (স. শ) হন্তী, এবিধ ত থকা আয়াত। [ব। হাতী-খুত) (স:) এবিং ফাইটীয়া হাড় (স.) অস্থি, মহৰ ভিতৰৰ টান | | হাতীটাকলিন-গছ। হাড়ি (সশ) চৰিবলৈ এৰি দিয়া ৰ হাতীচী (স.) হাতীৰ মানুহ। দুয়োটা আগ-ঠেং চপাই দিয়া বান্ধ। হাতী জোক (স.) এৰি ভাৰ হাড়-খৰাহি (বি) কী গা কৰিব | লোপে-লোক। নোব। [সিমানৰ জোখ। | হাতীতীয়া বি) হাতীতৰ সদৃশ। হাত্ (স.)ৰাৰ আগৰ চেপেটা আৰু | হাতীতীয়া কল (স.) দীঘল আলিকা ভাগ; চোলাৰ বা সজিয়া এৰি ভাল কল। ঢাকা ভাগ; কিলাকুটিৰ পৰা মালৰ | হাতী-নাত, (স.) হাতীৰ বাহিৰলৈ আলিৰ মূৰলৈকে যিমান হয়। ওলোৱা ঘন খাত।
