হতভাগ্য। | ( ৪৮০ ) হতভাগ্য (বি) পলীয়া, দুৰ্ভগীয়া। | হনুমতী (স.) এবিং শেষ হত-মূখ (স.) মহা মূখ। | মাছবোকা চৰাই। হত (বি) সুখ-শক্তি-চা; আয়ু হতে (ব্য) কাৰণে ৰ। (হয়। সহীন ৰে, মৰা। | |বল (জি. বি.) এনেহৰ পাবেন। হতাশ, (বি) নিৰাশ, চা। | হৰিচ। (স.) কোনো মাৰ লোক তালিবলি (স) বা-মা। | হবি। মৰাৰ অশোচৰ ভিতৰত হতাহতি (স.) কিলাকিলি, মৰামৰি বা কোনো ত্যৰ বা চিনা, (বি) ইবনে সি এন হাতেৰে আৰেলি ৰা ৰাতি নিৰামুহীয়া অহাৰ কৰা,(যুত টে)। | এ ই কৰা গৰাল। হতাহতিকৈ (কিৰি) একেটা কামতে | | হহনি (স.) বোৰ মনত অনেক অনেধৰি বা হাত লগাই। পৰাত হোৰ শোনৰ পোৰণি। হতুৱাই (অব) আৰ, কোনো মানুহ হযহমা (,) বোৰেৰেলি উঠ, বা নিযুক্ত কৰি। কোনো যমৰ পোৰু ৰাৰ মনত হতা (স.) ৰং, প্ৰাণ- মাণ। পৰাত শোকেৰে তাপিত , হ(স .)সীম। | (বু ৰা মন); যেনে ৰে হনা (স.) নৈৰ এফালৰ পৰা আন হহমায়। এফাললৈ গত কৰিবলৈ বা ৰৈ {হয় (স.শ.) ঘোৰ। যাৰলৈ কৰা আৰ; যেনে,, | হ(স.) বলেৰে ৰ। ছলেৰে নি, দিগেৰে পচিমলৈ না লৈছে। | চুৰ কৰ। ( খ) লু এফাললৈ ফাতিহলৈ ধৰা অৱস্থা | নেদেখা হ, চ,। তি )। (স .)। হৰতৰ (বি) লোল, শচৰ আনৰ মাৰ চো। হোৰ, বি; মিয়া। ) দুনিয়া ( ) এফালৰ পৰা আন না ফণাৰ অতি একানলৈ ৰৈ যাৰলৈ। বা গৰৰ সভ্যতা। হ(স ) গালৰ ওপৰৰ চকুৰ তলৰ (ক) ৰে ৰা মেনে নিন। মত। (স.) বায়ুৰ পুতে, হনুমা নামৰ সৈএজন, সেনা-হি (স.), পত। (৩) আৰ এ+। পতি।
