বাউল। | [ ১৯ আ ই। আউলা (স.) বিশৃখল কৰ, আউল | শাকিল (স.) পা ফাললৈ যা নগা। 1 এফাললৈ মৰা কিল। কেউ আউলি-বাউলি (বি) শােকত | টি (স.) আমনি; লৰাৰ- ব্যা; (খ্রী) আউলী-জাউলী | আওখয়া (বি)নামনি-কা; কেউ যেনে, সি আউলি-বাউলি হৈ । ৰা। [খে পাত্র)। কান্দিহে। | আওখান (স.) নহ-নজাকৈ আউলী বাউলী (বি) বলিয়া হৈ | অগৰীয়া (বি) এঢলীয়া, মে এফ- কাপােৰ-আদি এৰা, (খ্রী)। | ললৈ চাপৰ। আউলীয়া )(বি) বিশৃঙ্খল হােৱা; | আওটনি (স.) ৰকৰাণি। | আওঠাওলগ (খ) ৰহীনভাৱে আউল-বাউল) আউল লগা। আও(অব) আচৰিত ভাব বুজোৱ | আওল (স. ধা.) অলপকৈ পানী মাত। | লৰাই খে, কোপােৰ); অলপকৈ আওকচু () বেয়া বা বনৰীয়া কচু। পানী না। আৰুৰ (স.) সৰু ভগা ইটা-শিল; আলী (বি) খাগৰীয়া,এশীয়া। জুহাণৰ পােৰা মাটি অদি। ১। | আওটালে (কি বি.) যি ফালে ৰ আওকাল (বা) সীতােৰ, পানীত | লাগে তাৰ ৰিপৰীও কালে; পৰি হাত-ভৰি মাৰি ৰামলৈউটি যেনেৰষুণ জাক আওঢলে গল। বলৈ চেষ্টা কর। | আওপকীয়া (বি) পােন পটিয়ে চলা। আওকঠীয়া (স.শ.) বেয়া আত, বেয়া। বাওঁফাললৈ পাক মিয়া। সচ। [ হেলা-কৰা। ওপাৰু (স) বা ফাললৈ দিয়া। আওকণীয়া (বি) কাণ-নিভিয়া ও পাবি লেঠা। আওক (স) অমূত বা অসত আপাকে (ক্রি. বি.) ৰা ফাললৈ কথা। কথাকো।{ পাক মি (খুৰোৱাত খাটে)। আওকণীয়া (বি) অযুত ৰাসত | আওফা (স.) ৰাষাল আওকাঠ, (স) বেয়া কাঠ, কাঠ বাঙালে ( বি. বি.) খালে। কাঠ। ( অনিচ্ছা। নাৰীয়া (বি) এত ৰাৰত হয়। আওকাণ (স) কাণ-নিমিয়াতনিৰৰ আইস) বা ৰাট ৰামি
