ৰখা। | ৩৯৮ } খেতিয়কে ধান খে। (ক. স) | বাহক (স. শ.) তিল আৰু খেতা; (খ্রী) ৰখতা। তাৰ গছ। খ। (স. ধা, ) লােকৰ বাৰা ৰক্ষা | চা (বি) ৰংচীয়া, নানা- কৰ।। (ক. স.) ৰখাওঁ; (খ্রী) | বৰণীয়া, চিত্রবিচিত্র। বাতী। ৰালি (বি) উল, গ্যাতির্ময়, ৰখীয়া (স.) ৰক্ষক, হানি বা সটৰ | জুইৰ দৰে ৰা।। পৰা ৰাখিবলৈ চাই থাষ্টোতা। | দিন (৪. শ.) ল ল (বি) বংশ ৰগৰ, (স. শ.) একে লগে বজোৱা দুই | লগােৱা বস্তু। ৰা অধিক বাৰ আৰু গীতৰ মধুৰ | ৰজিৰাল )(বি) আয়োসী, থেমে শৰ; আনন্দ ; মৌজ। ৰৱাল) লীয়া ; আনন্দজনক, ৰং ঘু (স.) কদম-গছ। লগােৱা। ধুন (স. শ.) অযােধ্যাৰ ৰজ। ৰঘুনাথ, ৰচ,(স.) ভণ, গদ্য ৰা পঞ্জ । |ী ৰামচৰ নাম। ৰচী (বি) খুন মাৰি গা ঘেলাই ঘুমৰ। (স.শ.) এবিধ গছৰ ওপৰত | | ফুৰা, ৰাংঢালী, চঞ্চল, (ী)। ঘুমলা) গলা কুত্ৰ গছ। (স.) পুরুষ মন কৰিবলৈ ৰ (স. শ.) ৰং, অনল, (পঙ্গত)। | হাঁহি মাতি । তিৰী। ৰচা (স. শ.) অলপ ৰা বৰণ। ৰচন্ (স.)গত বা প লিখন। ৰচীয়া ) | ৰচনা (স. শ.) লিখা গত ৰা প; অলপ বা। | কোনো উৎসৱত চাপ, -মনে ( কি বি.) মনত ৰমেৰে, মালা,ইত্যাদিৰেকৰােতা। (পদ্য)। ৰচিত (সি) লিখিত, ভণিত। (স জাল) (স, শ,) গান-বাদ্য কৰা শ) কোনো ব পােৰ । শাল), নাচ-ঘৰ। ৰংঘৰ। | লিখা কাকত। ৰা (বি) তেজ-বৰণীয়া, হেলীয়া।। ৰ ( ,) ৩, মানী হ, উপমূত ৰা-আলু (স, শ.) এবিধ ৰা বৰণীয়া | হ, উচিত হ। (স.) ৰাজসিক | শােৰা মূল। [ চন্দন কাঠ। | , অহঙ্কাৰ আৰু ইতিৰ বুৰ মা-কাঠ, (স.) এবিধ ৰা ৰণীয়া ই-আহ্মোৰা । ৰঘুপতি
