বংশহী। | ( ৩০০ ) বংশহীন (বি) নির্বংশ, বংশ নখকা। | বনি (স.) বলিয়াৰ নিচিনা ; বংশাৱলী (স.) কোনো এক ৰংৰ | এবাৰত কোৱা অধিক কথা। লােকবিলাকৰ এনেৰে সৈতে | বক,)(স.) এৰৰ, সৰি আনজনৰ স দেখাই লিখ। বাকৰি পেলাে বক্ত; লুম বাৰি। নামবিলাক। বী (স. শ.) বাহী, মূৰুলী। বকৰাণি (স.) চুৱা-পাত বা আৰু বকিয়া বলিয়া চোৱা। | পেলােৱা ঠাই। ১ বজাবি) গুট-নধৰা; সন্তান বা ব, (স.) সচি-গহ পৰিাৰ লােৱালি জন্মবৰ শক্তি নথকা ।। | নকৰা ছাল; ওয। যেীন। (খ্রী) বাজী। বকহাম, (বি) সােদ না, ক বঁট স. শ.) ভাল কাম-কৰাৰ বাবে বাৰ (স.শ.)ব-আখৰ। | দিয়া ধন বা বস্তু। [ংশ কৰা। বকুল (স.) এবিধ গছ; তাৰ ফুল। -টা (স. বা.) আনৰ ৰা ভাগ কৰা, বা(স.) কওঁতা। নেয়া । ধতিয়া (আ.) বান্ত কৰ, পেটৰ বক্তব্য (বি) বলগীয়া। (১ মন্ত মুখে উলিয়া, যেনে, লৰাই বক। (আ.) ৰক, শট বা নি বতিয়ালে। (স.) পেটৰপৰা মুখে। এক কথা । উলিয়া; যেনে, তেজ বতিয়ালে। বনি কৰি চোৱ।। বতী (বি) বৈ থকা,সোঁত চলা; যেনে, | ৰজ (বি) বেকা, পােন নেহে। -তী নৈ ।(স.)ৰওঁতাৰ মীলি। {খনিয়া (বি) পিয়নহে, পিষলৈ একা, “বতা* চোৱা। [ভাষাহীন। (গমহৰ পােৰালিত টে)। বলা (স.) বিয়া-নকৰা ৰা ভিৰােতা | ৰখলা (দশ) গােলাকাৰ পেট, মৰ মূনিহ। (বি) বিয়া নকৰা, পাতল ৰঘূণ চেপটা । বহীয়া, (বি) অগ-দিনাই তুই খােবা, | ৰখাৰ (বি) অনেক বলা (যাহত খাটে)। [ভিতৰৰ ভাগ। | অনেক ৰখলাক। রে। বকটু (স.) তেঁতৰ বা বাহৰ বুক বা। খলিয়া, (স.) হেলা, বাকলিন বক (জ. খা) ৰলিয়াৰ ৰে নিৰক। যগ সে জাতি য; এবি কথা, বল; পৰাৰত অনেক মাছ-খোৱা দীঘলীয়া ৷ কথা কামিলা কথা ক; শে) | চৰাই ; (জ) বাণী। এবিং ফুল আৰু তাৰ গছ। ৰগৰ (বি) নি এ মখা কি ৩
