পােৰ। | ( ২৮০ ) পােহা। পােৰ, সে ধা.) দাহ , শুক; ] পােলং (স.)ণােণ, এগ এল কর, তার জন্ম। (ধা.)। তার। ১ নাল বােধ কৰ,তাপ পা; যেনে, | পােলাপটি (স.) পােণ, বেকা মােৰ গা পুষিছে হ; যেনে, | নােহােৰ বাট ; সৰল ৰুতি। তাৰ ঘৰ পূৰিলে। পােলাজা (বি) তালনৰাকৈ পোন পােৰ (ক. স.) হ-কৰণ। হৈ বাঢ়ি যােব (গ। ১ পােৰণি ) (স.শ.)জালালাহ, | পে( স ) এসে চাৰি গৰ | এভাগ।( .) এয়। পােৰণি-ভেণি, তাপ। পােৰাতৰিন-কৈ পােয়ালি বা না পােৰাণি (স.শ.) কুয়ে পােৰ হাবি। পােৰা,অলপ আগেয়ে এল । পােৰাগা (স.) পােৰা পি, | " পণ' | পােৱাই (বি) কোনাে মই পাৰ এবিধ বিষাল কলা মূৰীয়া ষ্টো। লগীয়া, এ । পােৰাপৰ্বত, (স.) আলামুখী এই পােৰল(স.) সাগৰ মত পয় উগৰ পৰ্বত। | এবিধা ; তাৰে মণি। পােৰাপিল (স.) পােনেই ৰা হৈ পােৰাতি) (স.) কি নাে- পাতে কুয়ে পােৰা যেন কল পোৱালী) পােৰা নাই। হােৱা এবিধ ছালৰ ৰােগ। পােৱাৰেদেন। (স.) এৰি বগা পোৰা ঠাম (বি) বিৰ, ৰাৰ আগৰ | কাযেলেন; তাৰ গছ। ভাল বর্ণ নষ্ট হৈছে। ১ পােঙ্গ (বি) এতিপাল কৰি লয়। পােৰােলা-লতি (স.)পটোলৰ না। | (স) বীথিকাৰ নিমিতে পানত পােল অব.)পিছলি সােলক,গঠি); | | আয় কৰা মানুহ। গঠিৰপৰা পিছলি মুকলি হ। ' পােলা (স) কেইব। মূঠা খাগৰি বা সৈ) ভোলনীয় পো। কৰাৰ এটা ভাজৰ কাটি ; ৰাৰৰ পো-পুত্র চুত বাইকৰাৰ ঠা। পােন্ত (স.) বংশ ফুল। পােল-ট।(স.) চোৰ। পােহ, সে বা.) পা, প্রতিপাল ; পােলােক (সথাপিছলাই সােলাে;। আহাৰ দি ৰাং, (ও খাটে। গাঁঠি পিছলাই মুকলি কৰু, পােহ (ক.) পােহা , পালন।
