| ( ২৬৭ ] পাকা (দশ) পৰশেখৰ। দুইবে। (ক্রি. যি) ইটো সি- পৰমান (স.) পায়, পাই। | টোৰে সৈতে, পৰশরে। পৰমায়ুসংস.) দীর্ঘ আয়ু, দীঘল | পৰশৰ) (কিবি) এটাই আনটোৰে জীৱন,কোনো এক বিশেষ বিধিনি | পৰস্পৰে) সৈতে এটা আনটোৰপৰা নহলে মানুহ জীয়াই থকা কাল। পৰ (স.) লােকৰ ন ৰা বয়। পৰমাণ (স. প.) শ্রেষ্ঠ আন, ঈশ্বৰৰ পৰহি “পতই পৰশ। বিষয়ৰ কান। পৰাক (স. শ.) শক্তি, বী, সাহু। পৰমেশ্বৰ, (স.) সকলােতকৈ শ্রেষ্ঠ পৰামী (বি) শফিম,, প্রতাণী, দেৱতা, যাই ঈশ। | সাহিয়াল। | [ দিয়া। গতি (স.) ত লয় যােৱা পৰাং, (বি) পা-হেঁাহক পচন মুক্তি, নির্মাণ। | নৰ-ম; নিৰাশ কৰি খেই পৰম্পদ (স.) পৰমেশ্বৰৰ ঠাই, | পৰাচিত, স. শ.) গায়কি, পাণৰ বৈকুণ্ঠ; মুক্তি। এতিকাৰ, পাপ গুচিৰ কাৰ ব্রা ধন-মান। • স. শ.) পৰমেশ, হৰি। | পৰাজয় (স.শ.)ণ বা বিবাদত পাব। পৰাতি , (বি) হৰা, ঘটা। পৰলা (বি) কলা-গা, অলপ কলাৰে | পৰা (.) বৰ, আপ, বিপদ। মিহলি মূগা; (খ্রী. পাবলী। | পৰাখী(বি) লােকৰ বশ বা ততীয়। বলি (স.) চাপলিনী কৰিবলৈ | পৰাধীনতা (ও. শ.) তলতীয়া হােৱা | এলে দুটা কামী দি যা খে। । অৱস্থা। [পৰৰ ভাত। পৰণী (বি) ভালকৈ না, গান | পৰাম (.শ) লােকে দিয়া পাহাৰ, হেৰে মিহলি। (চাউল)। { পৰাশ) পৰা, বাটন। .. পৰলােক (স.) তুৰ আচত সৰ | পৰাত (ৰি) পৰাজিত, ঘটা, হ। | বােৰা ঠাই। সােকৰ উন্নতি | পৰামর্শ (স.) মণ, নাচ, কোনো পৰণ (স. শ) লােৰ খন-শপতি | কাম কৰিবলৈ দিয়া বুতি। পৰঞ্জী (স.) আপােনাৰ ভাষাত, পৰামলণী (স.) এৰিখ আমলখীৰ বাজে গান ভিী। নিচিন টেলা ল; তাৰ গছ। পৰশৰ, (বি) ইটো-সিটোৰ, উত, পৰাষণ, (বি) , নি । পৰৰ প )
