পৃষ্ঠা:পঢ়াশলীয়া অভিধান.djvu/২২৪

৪ । ভােলা (স.) সৰু খাত ৰোৱা পানী | সেশ) ভােক-পিয়াহ বা তাপৰপৰা | আপিটুৱাৰ খােল। হােৱা মুচ্ছ; বেডি, বৰকৈ ভুলি (স.) অনেক তােলা, ওলােৱা সাৰ। [ক অহাৰ। তোমাৰ সমূহ। [হৈ। (স.) চাপ, মেয়ের তোমাতো (জিবি) অনেক তো চাই (কি. বি) দাদন নাই; তোবা (স.) এখন বিলতকৈ সৰু, খেদাই, গতিয়াই। ৰ পানী। | ঢাকা-চমকা (বি) মেঘৰ পৰা অলপ তো(স.) জানােখা, মাছ মারি। তাই একে মাৰ মােৰা, (ত বিৰোতা; () ডানী।] খাটে)। ভােষ্য, তাহ (স) চোকা মেকুৰি ১ ঢাকা ভি ) (স.) এর পেট তােমালী (বি) তােম, তােম-সীয়। চা ডিজৰীয়) উহা বােগ। ভােব, (স.) দুদিনৰ পাচত | চকিয়া (স ) ঢাকা চাপৰ মাৰ। এদিন । চকু (স. শ) মােল-তিৰ গছ তােৰা (4) কাপোৰ ফাট এৰীৰ | বৌ। (যে না । নিচিনা হােব ভাগ। ঢ-চৈ (বি) গােটেই ফুলি, ৰ ভােল(স) , টিয়া, গুণ। | ঢপাস) হিমােঙা কৰোতে ভােলা সে, গােল গ; নীৰে । | আপােনাৰ ন ম চাপ। | ঢপলিয়া(র.) ত আপােনাৰ কোতো টোকা। কান চপৰিয়া; পিয়াই পৰি , চাপলি মেতে থাকে। ঢৰ (স. *) চাৰি, ৰহাৰ আসন চ। ঢৰীয়া (বি) ঢাৰ নিচিনা, মিহি | নােহােৱ(কাপােৰ ৰাগ)। চৰীয়া আপি (স.) ভাৰৰ কাঠিৰে ঢ (স.) এভ, বা বেলেগ সীমাৰ সজা গাপি। ১। ভিতৰৰ বেলেগে লেখা এখৰ | ল (স), সমূহ। ( ) মাটি। (পানীৰ পৰিমাণ। তিনি । (*) মাটি গোখ, গণিত মতে | ঢলং পলং (স.) লিং টং না