৪
।
ভােলা (স.) সৰু খাত ৰোৱা পানী | সেশ) ভােক-পিয়াহ বা তাপৰপৰা
| আপিটুৱাৰ খােল। হােৱা মুচ্ছ; বেডি, বৰকৈ
ভুলি (স.) অনেক তােলা, ওলােৱা সাৰ। [ক অহাৰ।
তোমাৰ সমূহ। [হৈ। (স.) চাপ, মেয়ের
তোমাতো (জিবি) অনেক তো চাই (কি. বি) দাদন নাই;
তোবা (স.) এখন বিলতকৈ সৰু, খেদাই, গতিয়াই।
ৰ পানী।
| ঢাকা-চমকা (বি) মেঘৰ পৰা অলপ
তো(স.) জানােখা, মাছ মারি। তাই একে মাৰ মােৰা, (ত
বিৰোতা; () ডানী।] খাটে)।
ভােষ্য, তাহ (স) চোকা মেকুৰি ১ ঢাকা ভি ) (স.) এর পেট
তােমালী (বি) তােম, তােম-সীয়। চা ডিজৰীয়) উহা বােগ।
ভােব, (স.) দুদিনৰ পাচত | চকিয়া (স ) ঢাকা চাপৰ মাৰ।
এদিন ।
চকু (স. শ) মােল-তিৰ গছ
তােৰা (4) কাপোৰ ফাট এৰীৰ | বৌ। (যে না ।
নিচিনা হােব ভাগ। ঢ-চৈ (বি) গােটেই ফুলি, ৰ
ভােল(স) , টিয়া, গুণ। | ঢপাস) হিমােঙা কৰোতে
ভােলা সে, গােল গ; নীৰে । | আপােনাৰ ন ম চাপ।
| ঢপলিয়া(র.) ত আপােনাৰ
কোতো টোকা।
কান চপৰিয়া; পিয়াই পৰি
, চাপলি মেতে থাকে।
ঢৰ (স. *) চাৰি, ৰহাৰ আসন
চ।
ঢৰীয়া (বি) ঢাৰ নিচিনা, মিহি
| নােহােৱ(কাপােৰ ৰাগ)।
চৰীয়া আপি (স.) ভাৰৰ কাঠিৰে
ঢ (স.) এভ, বা বেলেগ সীমাৰ সজা গাপি। ১।
ভিতৰৰ বেলেগে লেখা এখৰ | ল (স), সমূহ। ( )
মাটি। (পানীৰ পৰিমাণ। তিনি ।
(*) মাটি গোখ, গণিত মতে | ঢলং পলং (স.) লিং টং না
পৃষ্ঠা:পঢ়াশলীয়া অভিধান.djvu/২২৪
Jump to navigation
Jump to search
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
