চেপেটিয়া। ( ১০৪ ) ঢেলে। পেপটিয়া (বি) চমটয়া, টান, | চেলা (স.) এৰি চেপেটা। কঠোৰ। ১ | ঠেীয়া বিল কীট। চেৰা (জ. ১ পানীৰ নিচিনা শৌচ | চেলাউৰি (স. +) , কুৰ ওপৰ কৰ। (সথা) ওপৰে মা, ভেই যা। খেমু ভিৰীয়া নোম। চেচুলি(স.)ওপলোতে থকা চুলি।| চেলা অৰী সে. শ.) চেলাৰ দৰে চেপে- শেলীয়া (বি) পোনেই লৰা-পোৱা, | টাকৈ গোঠাৰী। অশৌচ নোযোৱা। চেলাপটা (সশ) পানী-জোক। চোখালি (সশ) লৰা পোৰ। ঘৰ। | চেলামী বি) এফাললৈ জমে চাপৰ। চেক (স.) এৰ ঠোৰ আঁঠুৰ | চেনু (স.) ধৰিৰৰ খে; কাৰ্যকৰি ওপৰৰ মহাল ভাগ। (শ। বৰ উপায়, চল; হল, লেচু। চেঙে ফেলে (স.) বৰকৈ কাৰ| চেলেং সে. শ.) এবিধ পাল এত চেৰো চৰাই (স.) উৰোতে। শীয়া কাপোৰ। চেৰেক শৰা এবিধ দীঘল- | চেলেংপেতেং (স.) অনিচ্ছাৰে - টয়া চৰাই। [বিয়া পানী। [ পকৈ খোৰা কাৰ্য্য। নেপানী সে শ) চুদাৰ মুখে দি। চেলে (স.) জিভাৰে সোল মেশাই মাৰি দিয়া পানী; হাতীয়ে | যে; বিভাৰে চুচি। তৰেৰে পেটৰ পৰা উলিয়াই সিচি | চেলেনা (স.) এবিধ সৰু মাছ। চেৰেী (স. শ.) উতকৈ ভাজৰ | চেলেকা (স.) এবাৰ লিঙ্গ লগাই এবিধ সূতা মেৰোৰা ৰতন।। যিমান নিৰ পৰা যায় সিমান। (বি) এঠাইত লগা চেয়ে (স.) অলপ কালৰ নিমিত্তে। চেলেকা | ওলোৱা ৰ। যেনে, চেৰে | আন ঠাইত নলগা, বেহ বা লিপ। বহুত খাটে)। [চুচীয়া-নাও। বা এচেৰে। চেঠে,(বি) মলিন; বেয়া, নই। | টেলেৰী-নাও (স.) আলোৱা-নাও, চেৰে (স.) বেকুৰি। চেলে (বি) চুলু। চেনে (বি) টেক, সোব। চেলো (বি) সিডি আশা নথকা। বেল (বি) কান, মহ নখ ঢেতেলা) ( ) অসাৰ কৰা বই- চেৰেলিয়া (+) চেৰ পানীৰ | লেবেলা) কৈক; আল-ৰে নিৰি নিচিনা যেত। চাৰি মুখত যি আহে তাকে
