পৃষ্ঠা:পঢ়াশলীয়া অভিধান.djvu/১৪২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

| [ ১১৪ গ। দীঘৰ সূতা বাণিৰপৰা বেলেগোৱ| গৰীয়স (বি) উত্তম, শ্ৰেষ্ঠ। যতন; কেৰ্কেটুৱা-ধৰা ফাল। | গৰীয়া(স.) মছলমান। [(নিশাত)। গৰ ( শ হিং) তাপ, ভাপ (বি)। গৰু (স. শ.) গো-াতি; মানুষ, | গৰম। [ শ্ৰীষ্মকাল। | গখিচ, (স. শ.) খিচনিত হোৱা গালি (স.) এহকালি; | এবিধ ঘাঁহ আৰু তাৰ ৰা ৩টি। গমিল (স. শ) অনেক লোক গোট | গৰুড়, (স. শ.) পক্ষীৰ ৰা, বিষ্ণু খাই কোনো কথা আলোচনা। | বাহন, চৰাইৰ নিচিনা ঠোট আৰু কৰা কাৰ্য। মানুহৰ নিচিনা গাৰে এটা পক্ষ। গৰথি কৰি (ক্ৰি. বি.) অনেক লোক | গণপখী (স. শ.) এবিধ কাঠফুলা; গোটই কোনো বিষয়ৰ আলো | এবিধ ধান। চনা কৰি। [চৰাওঁতা। | গবিহ (স.) চত মাহৰ শেষ দিন। গৰখীয়া (স.) গৰুৰাখো , গৰু গৰু ) (স.) এৰি ভাৰ গ (স. শ.) নৈৰ ওখ পাৰ। | গৰুৱা-মাছ) মাছ। গাণ,সে. শ.) গৰাৰ দাতি। | গৰুৱা-গলা (বি) ওফোন্দা-গল; মন গৰাকিনী (স. শ.) অধিকাৰিণী, | ভাজি কথা-নকোৱা; যী) কোনো বৰ গৰাকী তিৰোতা। গৰুৰাগালী। গৰাকিয়নী (. শ' গৰাকীৰ ভাৰ্য্যা! | গৰৈ, গৰৈচিৰিকা, “গড়ে চোৰাঁ। গৰাকী (স. শ.) অধিকাৰী, আমী। | গগৰণি (স. শ) গনি, চিন, যা গৰাহ,সে. ) এৰাৰ মুখত সুমোকা হাৰ। পৰ্গৰ (অ. ধ.) গৰ্জ, চিঞৰ, উচ্চ শব্দ গৰাহে-গৰাহে ( কি বি.) এগৰাহৰ | গৰ্জং , ধা) মেঘৰ দৰে শৰ বৰ, পাচত আন এগৰাহ লৈ। | | চিঞৰ। (স, খা) খং কৰ, ভাবি এবাহে:পতি (জি.বি) প্ৰতিগৰাহত। ' দি। (শ; ভাবি। গৰিহণা। (স. শ.) নিন্দা, দেব | গৰ্জন (স.) গৰ্গৰণি গোঁৱৰণি, মেঘৰ গৰিা ) দিয়া; শাও। | গৰ্ত (স. শ.) গাত, খাল। গৰিহা খোৱা (বি) শাও-পোৰা, গাভ, (স. শ.) পাখ; গল্প, (গালি)। [বেয়া। | (নিশাত); (খ্ৰী) গভী। পৰিহিত (বি) নিন্দিত,নিশাৰ মোগ্য, | গ (স.) শাৰ, শপ।