ফেঞ।কঠা। ( ৮৮। কেতেৰীয়া। কেঞা কঠাল (স, শ' মাটি কঠালৰ | কেতিয়া (সৰ্ব) কোন সময়, কাহানি। নিচিনা এবিধ সৰু গাছ। | (ক্ৰি. বি.) কোন সময়ত। কোবন, (স. প.) বন-মুথা, প্ৰায় | কেতিয়াও (কি.বি) কোনো সময়তো। ঘূৰণীয় আলুৰে এবিধ ক্ষুদ্ৰ বন। | পাচত এট। না-পাদ থাকে; যেনে কোইতলী,) (বি) কেটেৰীয়া, | কেতিয়াও ন হয়। সেময়ে। } খিংখিীয়া, অল- | কেতিয়া-কেতিয়াবা (ক্ৰি. বি.) মাজে কেটাইতেৰীয়া.) পতে খং কৰি উঠা কেতিয়াকৈ (ক্ৰি. বি.) ইয়াৰ পাচে কেটে (বি) কটু, এজেৰে টানকে। কোন সময়ত। এসময়ত। | মত (মাই)। (স. শ.) কটু কথা, কেতিয়াবা (কি.বি.) কোনো এক জেজে। [খিংখিয়া। | কেতিয়াবাই (কি.বি.) বহুত দিনৰ বা কেটেৰীয়া (বি)অলপতে খং কৰি উঠা, ' সময়ৰ আগেয়ে। কেটেজেনে, (স. শ.) কটু কথা, | কেতু (স.শ.) হিন্দুমতে এটা গ্ৰহ। | বোৰ-লগোৰা মাত। কেতুৰি (স. শ) হালধি জাতীৰ এবিধ কেটেল (স.) কীণোৱা; গাড়ীৰ বন (ইয়াৰ বগা আৰু কলা মাৰলি কাঠ। (দুৰ্গতি। | | দুতি আছে। কেটেহা (বি) নাকত পীড়া-দিয়া | কেতেক (সৰ্ব) কিমান। কেটকেটনি (স.শ) এজেৰে দোষ কেভেটি) (স) কিছুমান, কেত- ধৰ। মা, খিংখিনি। } খানি। (সোধ। অথত)। কেটটো (জ. ১ খলেৰে দোষ ধৰ, কেটি কিমান; কেতে খানি? গালি পাৰি ডাবি দি। কেতকী (ম. শ.) এবিধ উগন্ধি ফুল। কেটকেয়া (বি) কটু কথা কৈ থকা | | কেতকীকঠাল (স. শ.) কেতকী সদায় দোষ ধৰি গালি পাৰিখ।! | ফুলৰ নিচিনা এবিধ গছ তাৰ কেণা (বি) পোকে বিতা, (ফল)। ক, মাটি কঠাল। (স.) কাপোৰ ৰা কাঠীৰ ৰ | কেতকীৰাই (স. শ.) ঘাম কালী, ৰোৱাত হোৱা শ্ৰম, বিমোৰ। এ কেতেকী” এনেকৈ মতা কেতাৰেতা (বি) গোন আৰু নিৰ | এৰি চৰাই। নহো (নেত খাটে)। | কেৰেীয়া (বি) অধীয়, বানিহিগ,
