পৃষ্ঠা:পচতি.djvu/৩৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩১
পচতি


কুঠাৰ ধৰিয়া কৰে (এ আজি নন্দ ঘৰে,
উৰুলি জোকাৰে কৃষ্ণৰ পচতি কৰে এ)।

ক্ষত্ৰিয়ক বধি  ভূমি নিৰবধি
 খণ্ডাইলা ভূমিৰ ভাৰ॥১০॥
জয় শ্ৰীৰাম  গুণে অনুপম
 কৌশল্যাত অৱতৰি।
ঋষি আজ্ঞা পালি  ধনুক ভাঙ্গিয়া
 জানকীক বিহা কৰি॥১১॥
লক্ষ্মী বিবাহিতা  সীতা সুবনিতা
 অনুজ ভ্ৰাতৃ লক্ষ্মণ।
পিতৃ আজ্ঞা পায়া  ৰণক চলিলা
 বধিলা ৰাক্ষসগণ॥১২॥
জনক জিয়াৰী   ৰাৱণে হৰিল
 বান্ধিালাহা সেতু বৰ।
ৰাৱণৰ মাথ   কাটি ৰঘুনাথ
 কৰিলা সীতা উদ্ধাৰ॥১৩॥
জয় বলোৰাম  সৰ্ব্বগুণ ধাম
 অস্ত্ৰ যে ভৈলা নাঙ্গল।
দুষ্ট বিমৰ্দ্দক  সন্তক পালক
 হৃষ্ট পুষ্ট সৰ্ব্বকাল॥৪॥
বুদ্ধ অৱতাৰ  ধৰি দামোদৰ
 ওৰেষাত প্ৰবেশিলা।