এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৬
শ্ৰীশঙ্কৰ মহাভাগৱত
ধৰিলন্ত হৰি আৰো কুৰ্ম্ম অৱতাৰ।
জম্বু দ্বীপ সম আতি শৰীৰ বিস্তাৰ॥ ২৮৭
ধৰিলা মন্দৰ গিৰি প্ৰভু পিঠি পাতি।
দেৱাসুৰে অমৃত মথিলা ৰঙ্গে আতি॥
গজেন্দ্ৰক মহা গ্ৰাহে গিলে বলে ধবি।
কৰিলা হৰিক স্তুতি আৰ্ত্তনাদ কৰি॥ ২৮৮
ভকতৰ দুখ দেখি নসহে হৃদয়।
গৰুড়কে এৰি ঝাম্প দিলা কৃপাময়॥
গ্ৰাহে সমে তানি তুলি তৰক মুৰাৰি।
চক্ৰে ছিৰিলন্ত দুই গ্ৰাহৰ কোৱাৰি॥ ২৮৯
গজ শৰীৰতে মোক্ষ দিলা হৃষীকেশ।
চতুৰ্ভুজ ৰূপে ভৈলা বৈকুণ্ঠে প্ৰবেশ॥
বাল্যখিল ঋষি সব অতি অল্প কায়।
পৰি গো-খোজক দেখে সাগৰ পৰাই॥ ২৯০
উটে বুৰে তল যাই গো খোজৰ জলে।
বাসৱে হাঁসিলা আসি মহা কৌতুহলে॥
অঙ্গুষ্ঠ প্ৰমাণ বাল্যখিল মুনিগণ।
যজ্ঞ-কাষ্ঠ আনিবাক প্ৰবেশিলা বন॥ ২৯১
আসন্তে পথত দেখে গো-খোজৰ জল।
পাৰ হৈবে খোজন্তে সমূলে গৈলা তল।
পলাশ পত্ৰৰ শিৰ বোজা মস্তকত।
দেখিয়া হাঁসিলা ইন্দ্ৰ আনন্দে মনত॥ ২৯২
