এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫২
শ্ৰীশঙ্কৰ মহাভাগৱত
সিটো মন্দমতি জ্ঞান-শূন্য সমুদায়।
সাগৰক কাঠি দিয়া জুখিবাক চায়॥২৩৩
পৃথিবীৰ ধূলি যিটো গণে কদাচিত।
কৃষ্ণৰ গুণক সিটো নপাৰে গণিত॥
জগত ঈশ্বৰ যিটো অনন্ত মহিমা।
আপুনো নজানে মায়া বৈভৱৰ সীমা॥২৩৪
গণি সংখ্যা কৰিবে শকতি আছে কাত।
তথাপি সংক্ষেপি কিছু কহিবো তোমাত॥
শুনা সাৱধানে কহো কৃষ্ণৰ চৰিত্ৰ।
হৌক মোৰ তনু মন বচন পবিত্ৰ॥২৩৫
কৃষ্ণ কথা শুনা আবে সবে সভাসদে।
গৃহে থাকি খায়া-দায়া পৰম সুখদে॥
নাহি ধন হানি শৰীৰতো কিছু শ্ৰম।
কৰ্ণৰো অমৃত শুনিবাক মনোৰম॥২৩৬
এতেকতে যতেক পাতক হোৱে ক্ষয়।
উপজে পৰম পুণ্য মিলে অভ্যুদয়॥
কৃষ্ণৰ চৰণে মিলে মহা প্ৰেমভাৱ।
কি কহিবো ইটো কৃষ্ণ কথাৰ প্ৰভাৱ॥২৩৭
দুৰ্লভ মনুষ্য দেহা নপাইবা দুনাই।
চিন্তামণি জন্ম হেৰা হাততে হৰাই॥
ইহাক নেদেখা যায় মোহে হুয়া অন্ধ।
ইটোকৃষ্ণ কথামৃত পানত প্ৰৱন্ধ॥২৩৮
